container met onze spullen

Vorige week zijn onze spullen aangekomen. Heerlijk om je eigen spullen weer te hebben maar ook best raar om nu hier op je bank tv te kijken en aan je vertrouwde eettafel over de oceaan te turen.

Donderdag 3 november jl. was de verwachte aankomst datum van onze container per boot. De container konden we volgen op de site van Mearsk. Zodoende wisten we dat hij op schema lag en op tijd via Singapore naar Dunedin zou komen. Marcella heeft tijdens haar wandeling naar Mt Cargill de boot zien aankomen. ( die donkere streep op de foto hieronder)

Na aankomst van de container wilde de "M.A.F" enkele van onze spullen controleren. De M.A.F is het ministerie van agricultuur en bos. Ze zijn verantwoordelijk voor de flora en fauna en controleren of onze spullen "schoon genoeg"zijn voor Nieuw Zealand. De kinderfietsen, tuingereedschap, handgereedschap en bloempotten werden gecontroleerd. De container ging per trein naar het verhuisbedrijf hier in Dunedin. De gehele inhoud werd overgeladen in een truck. Tijdens het overladen werd de controle door de M.A.F. gedaan. Alles was in orde.
Dinsdag 8 november om 8:30 stond de truck voor de deur en om 11:30 stond alles in het huis. Tot zover hoefden wij niets te doen behalve dan controleren op schade. Twee lampjes hebben het niet gehaald maar over het algemeen zijn we dik tevreden. Ik kan iedereen onze verhuizer, Hazeleger uit Putten, dan ook aanbevelen!
Ik heb twee dagen 's middags vrij genomen voor het uitpakken en Thijs en Jilles mochten een dag vrij van school om ook te helpen. Met z'n vieren hebben we opnieuw ons meubilair en natuurlijk het speelgoed weer ontdekt. Aan het einde van de eerste dag konden we allemaal weer in ons eigen bed slapen en aan onze eigen eettafel eten. Voor twee dagen waren er looppaden door het huis met links en rechts gestapelde dozen. Inmiddels zijn de meeste dozen open en de inhoud opgeborgen. Nog steeds zijn er een 40-tal van de totaal 236 dozen waarvan de inhoud een plek moet krijgen. Dit zijn hoofdzakelijk "zolder" dozen. Ik denk dat we die maar lekker dicht laten. Wat moeten we hier met de ordner van 17 jaar NUON rekeningen van de A.Schelfhoutstraat.....

Groeten 
Herman

huiskamer vol

uitpakken!!!

Mount Cargill bewandeld

Mijn nieuwe vriendin vroeg of ik zin had om te wandelen op donderdagmorgen. De wandeling zal ongeveer drie uur duren zei ze. Lijkt me geweldig om de Dunedin Hills te bewandelen. Dus bepakt met drinken, eten, pet en een vest zijn we om 9:35uur begonnen met lopen. Haar hond was ook mee en die genoot zichtbaar. Laat ik eerst wat gegevens melden over deze berg. De vallei heet Bethunes Gully, de berg heet Mount Cargill. De route is 8,5 km lang en de klim is 580 meter hoog. De top ligt op 676 meter hoogte. Het eerste deel was een pad met houtsnippers en er stonden allemaal dennenbomen. Dit is georganiseerde bosbouw. De bomen worden "binnenkort" gekapt en verkocht als onder andere open haard hout. Hierna liepen we over een brug met daaronder een stroompje. Vanaf nu  groeiden er struiken en varens. De zon scheen tussen de bladeren door wat een magische groene kleur gaf. Het pad werd steiler en onze snelheid ging wat omlaag. Ondertussen hebben we over van alles en nog wat gesproken. Dit gaf wel eens wat hilarische versprekingen van mijn kant. Mijn Engels klinkt Engels/Amerikaans. Het Engels dat ze hier spreken is echt anders. De kiwi's spreken hier wat slordig, mompelen en korten woorden af. Goed opletten dus. Ondertussen is het gaan hagelen en hebben we onze vesten en petten op gedaan. Eenmaal boven geloofde ik bijna mijn eigen ogen niet!  Wat is dit mooi! Even genieten met een broodje en drinken. De hond werd ongeduldig, ze keek ons aan met een blik van "lady's kom op we gaan weer". Naar beneden ging makkelijker al voel je dit toch ook in je knieën en bovenbenen. We waren om 11:55uur weer bij de auto dus binnen 3 uren gelopen! Moe maar ontzettend voldaan reden we naar huis.

Mee voor thee

Op een schoolplein kom je aan veel informatie. Met het ene kun je meteen wat en het andere pas later.
De jongens en ikzelf waren gevraagd om afgelopen vrijdagmiddag na schooltijd mee te gaan voor thee.
Prima, leuk. Zo gezegd, zo gedaan. Er waren nog meer mensen gevraagd en er liepen een hoop kinderen rond in en om het huis. Aan de keukentafel hebben we onszelf voorgesteld en zijn we heerlijk aan de praat geraakt. Ondertussen kregen alle kinderen een worstje op een broodje met tomatenketchup en limonade.
Het werd gezellig aan de keukentafel en de kinderen hadden het ook naar hun zin. Ondertussen heb ik Herman een tekst bericht gestuurd met de vraag of hij ook nog kwam. Nee, hij ging eten koken en wenste ons veel plezier. Hij had even het huis voor zichzelf.  Ach ja, wij gingen toch ook zo naar huis.............
Na wat flessen wijn, bier en zakken chips werd het toch echt tijd om naar huis te gaan. Om 21:30u hielp ik Jilles met zijn schoolrugzak en liepen we naar huis. Rondom gelukkig met mijn nieuwe vriendschappen hebben we de jongens naar bed gebracht.Daarna ben ik zelf ook gaan slapen en kon nog net bedenken dat ik geen thee heb gezien!