Mount Cargill bewandeld

Mijn nieuwe vriendin vroeg of ik zin had om te wandelen op donderdagmorgen. De wandeling zal ongeveer drie uur duren zei ze. Lijkt me geweldig om de Dunedin Hills te bewandelen. Dus bepakt met drinken, eten, pet en een vest zijn we om 9:35uur begonnen met lopen. Haar hond was ook mee en die genoot zichtbaar. Laat ik eerst wat gegevens melden over deze berg. De vallei heet Bethunes Gully, de berg heet Mount Cargill. De route is 8,5 km lang en de klim is 580 meter hoog. De top ligt op 676 meter hoogte. Het eerste deel was een pad met houtsnippers en er stonden allemaal dennenbomen. Dit is georganiseerde bosbouw. De bomen worden "binnenkort" gekapt en verkocht als onder andere open haard hout. Hierna liepen we over een brug met daaronder een stroompje. Vanaf nu  groeiden er struiken en varens. De zon scheen tussen de bladeren door wat een magische groene kleur gaf. Het pad werd steiler en onze snelheid ging wat omlaag. Ondertussen hebben we over van alles en nog wat gesproken. Dit gaf wel eens wat hilarische versprekingen van mijn kant. Mijn Engels klinkt Engels/Amerikaans. Het Engels dat ze hier spreken is echt anders. De kiwi's spreken hier wat slordig, mompelen en korten woorden af. Goed opletten dus. Ondertussen is het gaan hagelen en hebben we onze vesten en petten op gedaan. Eenmaal boven geloofde ik bijna mijn eigen ogen niet!  Wat is dit mooi! Even genieten met een broodje en drinken. De hond werd ongeduldig, ze keek ons aan met een blik van "lady's kom op we gaan weer". Naar beneden ging makkelijker al voel je dit toch ook in je knieën en bovenbenen. We waren om 11:55uur weer bij de auto dus binnen 3 uren gelopen! Moe maar ontzettend voldaan reden we naar huis.