Onze hond

Jawel, het is gebeurt de familie Hoedemaker heeft een hond!

                   
Het is een vrouwtje van 18 maanden oud. Nog niet gesteriliseerd maar wel bekend met de basiscommando's en is zindelijk. Ze is een kruising tussen een border collie en een ?. Haar naar is Tui. Je spreekt het uit als tuwie. Een Tui is een soort kraai met 2 witte "balletjes"onder zijn kin. Tevens is het hier een biermerk.
De eigenaresse van Tui kan niet meer met haar wandelen door rugletsel. Nu is ze bij ons en kijken we het even aan of het ons en haar past. Het is een enthousiast beestje dat graag alles in de gaten houdt en verzot is op spelen
met een bal of een goede stok.

                                           

Mijn eerste tramp



Afgelopen weekend ben ik voor het eerst wezen trampen. In het woordenboek word tramp vertaald als  stampen, sjouwen, rondzwerven, zware tred, voetreis, zwerftocht, vagebond, zwerver en landloper.



bepakt en happy

Je stampt om het zand uit de groeven van je schoenen te krijgen om grip op de stenen te houden. Je sjouwt met een rugzak vol met benodigdheden. Je zwerft wat rond om goed een beek over te steken zonder nat te worden. Je bent een vagebond en zwerver omdat je in een eigen tempo met al je eigen gedachten loopt. Je gaat er uitzien als een landloper omdat de interesse om schoon en droog te blijven je echt niet meer bezig houdt. Je wilt alleen maar aankomen! Een echte voetreis met wel degelijk een zware tred. Na het nodige georganiseer zijn we dan op vrijdagochtend vertrokken om op dinsdagmiddag terug te komen.

de 1 persoons brug

Mijn reisgezelschap dat elk jaar een tramp maakt bestaat uit Tania, Joy, Judith en mijzelf. Judith en haar man hebben een tweede huis in Alexandra en daar hebben we van vrijdag op zaterdag geslapen. Het ligt in Central Otago en is beduidend warmer. Onderweg hebben we de nodige stops gemaakt. Zaterdagochtend zijn we vroeg vertrokken naar Fox Glacier Township. Daar verbleven we in een cabin op een holiday park. Zondagmorgen om 7:15 uur werden we opgehaald door Liz, zij reed ons naar het begin van de track. En om 7:45u begon onze tocht. In onze rugzak hadden we een slaapzak, handschoenen, muts, jas, lunch, dinner, ontbijt, lunch, water, pleisters, paracetamol, bikini, handdoek, schoon ondergoed. Voor de volgende 8 uren waren we gefocust op kunststof, oranje driehoeken die het pad aangaf. De Copland track tot Welcome Flat Hut is 17 km en duurt ongeveer 7 uur. Vanaf deze hut kan je nog 3 uur verder lopen naar een andere hut maar wij hebben dit niet gedaan. Het pad gaat over houtsnippers, beekjes, rivieren door middel van hangbruggen voor 1 persoon, stenen, rotsen, boomstronken.

 Bij Welcome flat Hut is een warm waterbron wat erg prettig was!
 In het begin van de track werd er gepraat en gelachen, later werd het stiller en stiller en de afstanden tussen ons wat groter. Daar liep ik in een prachtige natuur, zwetend want het was warm, met allerlei emoties en gedachten. Bijna meditatief. Goed gegeten en geslapen en weer vroeg terug vertrokken. De terugweg ging sneller, het was koeler. Om 14:00u zou Liz ons weer ophalen en wat fijn om haar te zien. Nog een keer draaide we ons om zodat we de oranje driehoekjes zagen. Achter die twee driehoekjes begint een hele andere wereld. Langzaam kwamen we weer terug in de beschaving.





Weekend Christchurch

We konden twee nachten blijven slapen bij onze vriendin Claire en haar twee zonen. Claire is weer terug verhuisd naar Christchurch vanuit Dunedin. Ze kon niet alles meenemen en heeft het een en ander in onze garage achtergelaten. En we wilden zien met eigen ogen wat een aardbeving kan aanrichten en misschien wel een ervaren. Dus het werd een weekendje weg naar earthquake city! We zijn om 16:30u gaan rijden en zijn er om 21:30u aangekomen. De stemming zat er goed in en in het schemerlicht arriveerden we in CHch. De stad is drie keer groter dan Dunedin dus we waren er nog niet. Hoe meer we naar de wijk Sumner reden hoe meer schade we zagen. Hout waar ramen horen te zitten, grote scheuren in muren, hekken met daarachter een berg beton. We vervolgden de weg welke al hobbeliger werd. Ook stonden er zeecontainers gestapeld om eventuele vallende rotsen op te vangen. Het werd indrukwekkend stil in de auto.... Claire stond ons met een groot welkom op te wachten. Haar zonen waren nog bij hun vader. Gezellig babbelen op de bank, de jongens aan het spelen. Toen was er een aardbeving, een 4.0. De bank schudde en het hele huis ging heen en weer voor een paar seconden... Het is met niets te vergelijken en moeilijk te omschrijven. Thijs en Jilles hadden een zenuwachtige lach op hun gezicht. Oké leuk maar zo is genoeg. Dus wat moeten we doen, als we kunnen onder een tafel gaan zitten en wachten tot het over is.

En dan nu naar bed. Jilles vroeg nog even hoe het moest als er een "erge" was omdat hij s'nachts slaapt. Met de belofte dat ik hem dan wakker zou maken is hij als een roosje gaan slapen. De volgende twee dagen hebben we nog wat lichte naschokken gevoeld. Bij daglicht zie je de schade pas goed. Sumner is een mooie en gezellige wijk met een vlak deel en een heuvel deel waar heel veel huizen rood gestickerd zijn. Dit houdt in onbewoonbaar en word dus gesloopt. Er zijn gewoon hele stukken rots/heuvel naar beneden gegleden. Op de rand staat dan een huis met 3 muren en door de wind wapperende gordijnen. De weg is een en al hobbel en sommige stukken zijn afgesloten. Her en der is al het een en ander gesloopt. Het geeft een raar gevoel. Triest eigenlijk omdat het ook prachtige huizen zijn met mooie ornamenten. Het erge is vooral dat het een langdurig proces is. Voor veel mensen is er nog onduidelijkheid over hun huis en grond. Zoals het koophuis van Claire. Haar huis heeft alleen cosmetische schade dus groen gestickerd maar de grond is wit gestickerd. Dit houd in dat men niet weet wat te doen..... De cosmetische schade is dat de ramen gesprongen zijn en er houten platen in zitten, aluminium kozijnen die bol staan of gescheurd zijn, keukenkasten die van de muur getrild zijn, scheuren in muren.Psychisch en financieel raken de mensen gestrest en dan houden de naschokken ook nog niet op. De teller staat inmiddels op 9000. Er is een website waar de schokken op bijgehouden worden www.christchurchquakemap.co.nz Kortom vrij uitzichtloos, tijdrovend en een financiële aderlating.... Er wordt gerepareerd, het riool is weer in gebruik, de portocabins zijn net uit het straat beeld verdwenen, en zwemmen in zee nog maar even niet. Een stukje verderop maar waar geen riool problemen zijn. Veel mensen zijn weg gegaan naar onder andere Australië. Sommige mensen hadden hun huisraad in een container op de Rena.... Andere mensen hebben zich herplaatst in het land. Toch is er een harde kern die blijft en wil gaan opbouwen. Het is prettig dat wij gewoon naar huis kunnen gaan en verder kunnen met de waan van de dag.

Feestdagen en zomervakantie

Merkwaardige combinatie, Kerst, oud en nieuw, zomervakantie! Dit hebben we wel eerder meegemaakt maar niet met onze eigen spullen. Tijdens de laatste schoolweek van het jaar kwamen de jongens met genoeg spullen thuis. Alle kasten, lades en stoelzakken werden geleegd. Op het schoolplein werd volop gesproken over de vakantieplannen en wie waar naar toe ging. Tussen alle spullen zaten ook een paar Kerst knutsels. Om Kerst niet voorbij te laten gaan hebben we de boom opgezet en zowel binnen als buiten decoratie aangebracht. Dit opgevrolijkt met kerstliedjes zoals" i'm dreaming of a white Christmas". Het Kerstgevoel is er niet geweest. De lampjes in de boom hoeven niet aan omdat het pas na 22:00u donker wordt en hetzelfde geld voor de waxinelichtjes. De gordijnen gaan ook niet vroeg dicht. Kerststukjes hebben we niet gemaakt maar gelukkig is de Kerstman wel geweest! Kortom geen knus, huiselijk, kneuterige Kerst. We zijn naar het strand geweest en hebben daar cricket gespeeld met de nieuw gekregen cricket set van de Kerstman. 's Avonds hebben we gegourmet omdat het te fris was om te BBQ-en. De volgende dag is Boxingday. Globaal betekent dit winkelen! De winkels hebbben dan megakortingen van 20 tot 70 % per item. De spullen vliegen de winkels uit. Goed om te weten voor volgend jaar!Oud en nieuw wordt 's avonds gevierd en wij zijn naar het centrum van de stad gegaan. Daar was een groot podium en daar speelde 2 bands prima muziek. Verder stonden er kramen met suikerspinnen, hotdogs, koffie en speeltjes. Rondom het lagere deel van het centrum bevinden zich de cafe's en daar kon je een alcoholische versnapering halen. Om 24:00u werd er vanaf een dak van het gemeentehuis prachtig vuurwerk afgestoken. Dit was na een half uur afgelopen en zijn we naar huis gegaan. We hebben ons prima vermaakt met het versturen van sms'jes naar mensen in verschillende werelddelen waar het nog lang geen  1 januari was! Aangezien wij gewend zijn dat oud en nieuw een nachtgebeuren is, hebben we heerlijk tot na 3 uur zitten skypen met familie en vrienden! Uiterst voldaan zijn we ons bed in gerold! Nu nog steeds wensen mensen elkaar gelukkig nieuw jaar als ze elkaar nog niet gezien hadden dit jaar! Ik ben benieuwd in welke maand van het jaar ik dat niet meer hoor............. Wat opvalt is dat de stad gewoon leeg is en winkels voor weken gesloten zijn. We reden als enige over de weg met een raar gevoel. Weten wij iets niet, waar is iedereen?! Misschien dat ik de kerstspulletjesvan de winter nog even uit de doos haal, gewoon voor het gevoel............Alhoewel,  dan ben ik jarig en dat vierde ik meestal met een BBQ! Kortom merkwaardig!

Groeten Marcella

Vakantie is voorbij, visite is weer weg

De vakantie is weer voorbij. Jilles is afgelopen week weer met school begonnen,Thijs begint morgen en heel misschien begint Marcella eind Februari wel met een parttime studie. Ik zelf ben twee weken geleden weer begonnen met werken. Vakantiedagen had ik niet dus onbetaald verlof. Alhoewel het nog steeds zomer is kijken we terug op een heerlijke eerste zomervakantie. Onder andere met bezoek uit Nederland, oma was er.
Het was leuk om dit bezoek te hebben en we hebben het gecombineerd met een rondreis van een week door onze eigen provincie Otago.

Vanuit de provincie hoofdstad Dunedin zijn we via de kust route naar Bluff en Invercargill gereden. Invercargill is de meest zuidelijke stad van NZ en het centrum voor de "farming". Nog net iets zuidelijker ligt het vissersplaatsje Bluff, van hier uit vertrekt de ferry naar het 3e eiland van NZ, Stewart Island.

Nugget point langs de kust route

Bluff

Na een overnachting in Invercargill zijn we verder gereden naar Te Anua om daar de volgende dag een bus en boottocht naar de Milford Sound te maken. Bij aankomst in Te Anua waren we verrast om verse sneeuw op de bergen te zien tot ongeveer 1000mtr. Er lag 4,5cm sneeuw rondom een trekkers hut op 1472mtr. Gelukkig was het de volgende dag prachtig weer en verdween alle sneeuw door de zon. Dit maakte onze trip door de bergen naar de Milford Sound fjord alleen maar mooier. De busrit was prachtig maar de bootreis door de Sounds was helemaal geweldig. Vier jaar geleden regende het tijdens de trip maar nu scheen de zon.

Mitre Peak, Milford sounds, 1634mtr boven water circa 300mtr onder water

Na de Milford Sounds ging de reis naar Queenstown in het midden van Otago. Queenstown is een enorme leuke toeristenplaats waar het hele jaar door iets te doen is. In de winter wordt er vooral aan wintersport gedaan en in de zomer kan je bungy jumpen, parasailen, rodelen, shoppen en nog veel meer. Wij hebben bijna alle toeristen dingen gedaan waar onze voeten gewoon bij op de grond bleven. Inmiddels zijn we al enkele keren in Queenstown geweest en het is een van onze favoriete plaatsen aan het kilometerslange "Lake Wakatipu"

Queenstown en "Lake Wakatipu" vanuit de Gondola

Lake Wakatipu wordt onder andere gevoed door de Dart River, ruim een uur rijden naar het noorden vanuit Queentown. In die omgeving is veel filmmateriaal opgenomen voor de film "lord of the Ring". Het is er rustig, ruig en gewoon heel erg mooi. Na Queenstown zijn we daar nog naar toe gereden en twee nachtjes in de Kinloch Lodge gebleven. Als kersverse kiwi's hadden we natuurlijk onze hengels mee en zat het geluk ons mee. Twee zalmen de eerste dag en de volgende dag nog een. De eerste twee zijn zalig opgegeten.



the Kinloch lodge







en het uitzicht.... ruig, rustig en ruim







Onze eerste zomervakantie zit erop, er is nog steeds veel te ontdekken.

Groeten

Herman