Vissen en emotie



Mount Cook National Park

Afgelopen weekend zijn we in Twizel, Mt. Cook National Park geweest. Daar liggen een paar meren bij elkaar die verbonden zijn met kanalen die door krachtcentrales stromen. In die kanalen schijnt vis te zwemmen die goed en veelvoudig gevangen schijnt te worden. Het gaat om forel en zalm in grote maten. Dus, koelbox in de auto met daarin alle vries elementen die we hebben, de hengels met de juiste lures. Een lure is een blinker, lokaas, verlokking en meetronen als je het vertaald. Ogen gaan glunderen als je mensen verteld waar je heen gaat en je wordt bestookt met adviezen over de beste vis plek en technieken.Het is een vissers paradijs dus. Al rijdende door het landschap komt er maar 1 gedachte bij me op " er is hier erg veel niets". Bergen met dor gras, Mount Cook met sneeuw, vlakke valleien. Leegte, ruimte en het geeft mij een nietig gevoel. We zetten de auto aan de kant van het kanaal en sluiten aan in de rij. We zijn niet de enige die voor het vangen van forel en zalm gaan! Aan de overkant zitten bassins in het water waarin zalm gekweekt wordt. De zalmen zie je springen als ze gevoerd worden. In het kanaal zelf zien we ook beste zalmen springen. Ik sta heerlijk aan de waterkant en kijk trots naar links, mijn 3 mannen staan te hengelen vol overtuiging! Zelf heb ik nog nooit een vis aan de haak gevoeld. Ik betrap mezelf erop dat ik stiekem sta te genieten van de omgeving. Het vele niets moet dus op je inwerken, de rust, het springen van de zalmen, het gespetter van het water. En dan denk ik dat ik vast zit met mijn haak en geef een ruk aan mijn hengel. Nee maar, ik heb beet! Er zit een vis aan mijn haak. Help wat nu!? Het is een sterk tegenwerkende vis, maakt niet uit kalm blijven en binnenhalen. Jilles kwam aanrennen met het visnet en de mededeling dat hij graag de vis binnen wilde halen. Eh, nee mama doet dit even zelf! Misschien niet zo aardig gezegt maar het oergevoel kwam even boven! Het beest kwam in zicht en het was groot! Volgens Jilles wel een meter. Volgens mij ruim de helft minder maar inderdaad groot. Super blij en hard werkend haal ik de vis naar de kant. Een zalm, ik kreeg al een recept in mijn hoofd. Nog anderhalve meter en dan had ik hem dichtbij om hem in het net te scheppen. Waar blijft dat net toch! En toen gebeurde het aller ergste, de lijn brak! Ik kon wel janken! En het beest heeft ook nog mijn lure meegenomen. Ontroostbaar, teleurgesteld en ontdaan was ik. Niemand zei iets. Na 5 minuten vroeg Herman voorzichtig of het met mij ging. Nee natuurlijk niet! Vol overgave ging ik er weer tegenaan. De omgeving deed er niet meer toe ik wil een vis op de kant! Jawel, even later weer beet! Weer een zalm! Helaas was deze te klein en moest weer terug het water in. De vissen moeten minimaal 30 centimeter zijn. Het tijdstip van vertrek naderde. We hebben bij de zalmkwekerij een zalm gekocht die kleiner was dan die ik bijna op de kant had. We hebben hier $35,00 voor betaald! Ik ben vast besloten om hier terug te komen en wel met zalmen naar huis te gaan en dan bedoel ik niet de gekochte natuurlijk!

Boven en onder zalmkwekerij

Veel van niets...