Mijn eerste tramp



Afgelopen weekend ben ik voor het eerst wezen trampen. In het woordenboek word tramp vertaald als  stampen, sjouwen, rondzwerven, zware tred, voetreis, zwerftocht, vagebond, zwerver en landloper.



bepakt en happy

Je stampt om het zand uit de groeven van je schoenen te krijgen om grip op de stenen te houden. Je sjouwt met een rugzak vol met benodigdheden. Je zwerft wat rond om goed een beek over te steken zonder nat te worden. Je bent een vagebond en zwerver omdat je in een eigen tempo met al je eigen gedachten loopt. Je gaat er uitzien als een landloper omdat de interesse om schoon en droog te blijven je echt niet meer bezig houdt. Je wilt alleen maar aankomen! Een echte voetreis met wel degelijk een zware tred. Na het nodige georganiseer zijn we dan op vrijdagochtend vertrokken om op dinsdagmiddag terug te komen.

de 1 persoons brug

Mijn reisgezelschap dat elk jaar een tramp maakt bestaat uit Tania, Joy, Judith en mijzelf. Judith en haar man hebben een tweede huis in Alexandra en daar hebben we van vrijdag op zaterdag geslapen. Het ligt in Central Otago en is beduidend warmer. Onderweg hebben we de nodige stops gemaakt. Zaterdagochtend zijn we vroeg vertrokken naar Fox Glacier Township. Daar verbleven we in een cabin op een holiday park. Zondagmorgen om 7:15 uur werden we opgehaald door Liz, zij reed ons naar het begin van de track. En om 7:45u begon onze tocht. In onze rugzak hadden we een slaapzak, handschoenen, muts, jas, lunch, dinner, ontbijt, lunch, water, pleisters, paracetamol, bikini, handdoek, schoon ondergoed. Voor de volgende 8 uren waren we gefocust op kunststof, oranje driehoeken die het pad aangaf. De Copland track tot Welcome Flat Hut is 17 km en duurt ongeveer 7 uur. Vanaf deze hut kan je nog 3 uur verder lopen naar een andere hut maar wij hebben dit niet gedaan. Het pad gaat over houtsnippers, beekjes, rivieren door middel van hangbruggen voor 1 persoon, stenen, rotsen, boomstronken.

 Bij Welcome flat Hut is een warm waterbron wat erg prettig was!
 In het begin van de track werd er gepraat en gelachen, later werd het stiller en stiller en de afstanden tussen ons wat groter. Daar liep ik in een prachtige natuur, zwetend want het was warm, met allerlei emoties en gedachten. Bijna meditatief. Goed gegeten en geslapen en weer vroeg terug vertrokken. De terugweg ging sneller, het was koeler. Om 14:00u zou Liz ons weer ophalen en wat fijn om haar te zien. Nog een keer draaide we ons om zodat we de oranje driehoekjes zagen. Achter die twee driehoekjes begint een hele andere wereld. Langzaam kwamen we weer terug in de beschaving.