Verjaardag in de zon

Al m'n hele leven ben ik in de herfstmaand oktober jarig. En al m'n hele leven vier ik m'n verjaardag dus binnenshuis. Echter oktober is in Nieuw Zeeland een voorjaar maand en nu konden we m'n verjaardag heerlijk buiten in de zon vieren. De cadeau's waren ook geheel in "New Zealand" stijl. Een groot vis fileermes en golfballen. Het geeft een goed beeld van mijn vrije tijd indeling, vissen, golfen, vissen, golfen, vissen, golfen...en van 8 tot half vijf werken. Maar m'n verjaardag viel dit jaar op een zaterdag en dus was ik vrij. In de afgelopen dagen waren er al enkele verjaardagkaarten binnen gekomen. Op de dag zelf kwam er nog een pakje, werd er veel geskyped, sms berichtjes ontvangen en veel emails in de inbox. Allemaal hartstikke bedankt, Leuk!

's Middags zijn we met het gezin naar het enige kasteel geweest wat Nieuw Zeeland rijk is, Larnach Castle. Eigenlijk is het geen kasteel omdat het pas eind 19 eeuw gebouwd is maar iedereen noemt het hier een kasteel. Het ligt op het schiereiland en het is echt prachtig. Het is als buitenhuis gebouwd door een locale ondernemer na de goudkoorts hier. De bouw heeft ongeveer 15 jaar geduurd, 3 jaar buitenkant en 12 jaar de binnenkant. Het is nog steeds privé bezit alleen nu van een andere familie. Deze laatste familie heeft het in 1967 als bouwval gekocht en is sindsdien aan het restaureren. Met ons entree geld kunnen ze weer wat doen. Mocht je in de buurt zijn, zeker de moeite waard voor een bezoek. Het was een prachtige verjaardag in de zon.

http://www.larnachcastle.co.nz/index.pasp

   

Weekend weg

Jawel, we waren toe aan een weekend weg. We hadden de behoefte om terug te gaan naar iets waar we 4 jaar geleden geweest zijn en als erg prettig hadden ervaren. Dit is de plaats Timaru, wat ruim 3 uur rijden ten noorden van Dunedin ligt. We verbleven in een klein vakantiehuisje op een camping in Timaru. op de heenreis hebben we niet veel kunnen zien omdat het regende en de bergen in de wolken zaten. Soms zag je niet waar de omgeving was, alleen maar een paar meter asfalt. gelukkig klaarde het op en toen we bij de Moeraki builders aankwamen was het weer wat beter. Deze grote steen formatie is oud en men denkt dat het vroeger fossielen of stukjes bot zijn geweest die door middel van mineralen zijn gegroeid tot wat ze nu zijn. door de erosie komen ze boven water, breken ze open en zie je een apart gekleurde structuur binnen in. Erg mooi! Hierna doorgereden naar onze camping, boodschappen gedaan en genoten van een rugby wedstrijd.

De volgende ochtend heerlijk gewandeld over het strand, wat gewinkeld en een restaurant gevonden om 's avonds te dineren. Even wat eten en op naar de golfbaan. Een prachtige baan in een woonwijk en leuk om mee te lopen. Alleen Thijs en Herman golfen, Jilles is een goede ballen zoeker en ik maak foto's van de omgeving. Helaas raken ze ook ballen kwijt, 1 in iemand zijn groentetuin en 1 in tijdelijk water. Dus, schoenen uit, broekspijpen omhoog en ik heb 4 ballen eruit gehaald, ja die ballen kosten ook geld en zo worden de verliezen beperkt! Moe en voldaan naar de camping en op naar het restaurant. De volgende dag hadden we zere benen van al het lopen en zijn we met de auto een stuk wezen rijden naar een meer en hebben genoten van het in de auto zitten en de omgeving. 's avonds gekeken naar een zenuwslopende rugby wedstrijd van de All Blacks tegen Frankrijk. We zijn dus wereldkampioen!!! De volgende ochtend optijd vertrokken, weer even een stop gemaakt bij de Moerakies en we hebben het pad weer gevonden naar de pinguïns! Bij de vuurtoren is een stuk grond omheind zodat de geeloog pinguïns rustig aan land kunnen komen, nesten maken enzovoorts. we zagen er geen alleen 20 zeeleeuwen. Na wat verder gelopen te zijn liepen we bijna 2 pinguïns op hun nest voorbij. Ze zijn wel 60 cm groot en prachtig om te zien. Uitermate tevreden zijn we naar huis gereden hebben onze spullen opgeruimd om de volgende dag te werken en naar school te gaan.

vis!

Eindelijk, onze eerste vis! Gisteravond gevangen en vanavond lekker eten. We hebben hem gevangen in het southern reservoir. Een betonnen meer waar ze 700 vissen in hebben gedaan. Dat zullen er nu vast minder zijn. De vis is een regenboogforel, op zijn Engels: rainbow trout. De vis is 39/40 centimeter en ik heb hem gevangen. Nou ja gevangen is misschien te veel gezegd. Ik zag hem springen dichtbij ons en ben snel heen gerend. Daar zag ik hem spartelen onder water. Hij was minder dan een meter uit de kant. Ik vroeg snel om het net. We hadden maar een kans, dachten we. We kwamen er toen achter dat hij al gevangen was maar toen was die lijn gebroken. Die lijn was vast komen te zitten achter een steen. Na een paar pogingen had papa hem binnen gekregen. Toen mocht ik hem met de knuppel doodknuppelen. Eenmaal thuis heeft papa hem schoongemaakt. We zijn nu weer wat lijn een haakje en een loodje rijker. Dat word smullen vanavond!
groeten

Thijs

Vestigings curve

In alle tasjes met papieren die Marcella op haar informatie middag vorige week mocht ontvangen vonden wij nog een leuk diagram. Het geeft de curve weer van de verschillende fases in het vestiging proces.
Volgens dit diagram doorloop je 5 fases in 24 maanden. Dus bij het lezen van onze blogs kun je wellicht herleiden in welke fase we dan ongeveer zullen zitten. Voorlopig is het fase 1; FUN

Om het hele diagram goed te kunnen zien, klik op de onderstaande link van immigration New Zealand.
settlement curve


Groeten

Herman

Informatie middag

Op donderdagmiddag 6 oktober heb ik deelgenomen aan een migranten oriëntatie tour. Dit was op uitnodiging van de afdeling migranten support van de  gemeente Dunedin.
Even kreeg ik een "huishoudbeurs gevoel" tasjes met gratis folders, mensen die blij mededelingen doen over de activiteit waarover zij presenteren en eten en drinken......
Voor deze gelegenheid was de Clarkson Room afgehuurd in het Regent Theater in het centrum van Dunedin. Het begon om 1:00 pm en al gauw was de zaal gevuld met een verscheidenheid aan mensen. Na een welkomstwoord van Fi Mckay, de organisator, was het de bedoeling dat een ieder zich voorstelde met zijn of haar naam, land van herkomst en hoelang men in Dunedin is. Dit varieerde erg onder de 30 aanwezigen. Er waren mensen uit Canada, Amerika, Spanje, Hongarije, Zwitserland, Frankrijk, Duitsland, Japan, Iran, Indië, Nieuw Zeeland ( na 30 jaar weer terug) en Nederland.
De ene was al 2,5 jaar in Nieuw Zeeland de ander 3 dagen. Het blijkt dat deze mensen gesetteld waren in Christchurch maar daar toch weggegaan zijn vanwege de naschokken. Zij beginnen dus weer opnieuw!
Er waren 20 genodigden die een presentatie van 2 minuten mochten houden over hun activiteit. Er was iemand van de bibliotheek, een advocaat, parken en recreatie, dating, burger hulp in nood (aardbevingen, overstromingen), openbaar vervoer, een makelaar voor koop- en huurhuizen, werk en inkomen, vrijwilligers werk, financiën en radio. Al met al erg interessant en gelukkig kregen we koffie/thee of jus de orange met koek en/of chocola. Dit nodigt uit tot een sanitaire bezoek en daarna stapten we in de bus. Er werd een gave route gereden door Dunedin. We zijn uitgestapt op een uitkijkpunt boven de stad en dat voelde werelds. Echt een super stad en ik voel me vereerd om hier te mogen wonen! Al die kansen en vooral mogelijkheden die voor het grijpen liggen! Gelukkig zat er in een van de tasjes een plattegrond van de stad met alle wetenswaardigheden erop die besproken en aangewezen zijn.
Blijft voor mij alleen nog over dat ik het moet zien terug te vinden, maar ik heb een Thijs als navigatiesysteem en die kan goed kaartlezen! Even na 5;00pm zat de tour erop en als aandenken kreeg een ieder een mooie sleutelhanger van de stad Dundedin. Dit namens de burgemeester. Zijn redenering is, nieuwe mensen hebben een nieuw huis, nieuwe sleutels dus een nieuwe sleutelhanger nodig. Als Nederlander vroeg ik er nog een want ja ik heb twee kinderen!

Realiteit

Via de email krijgen we veel vragen over hoe het met Herman op z'n werk gaat. Ik heb min of meer besloten om niet over m'n werk te bloggen maar zal soms een uitzondering maken, zoals nu.
Het gaat goed met mij op het werk maar ik ben gisteren wel met de realiteit geconfronteerd. Iedere werknemer heeft een schriftelijke memo ontvangen dat er door het uitblijven van grote projecten en dus werk het bedrijf zich genoodzaakt voelt om mensen te moeten laten gaan. Tot vrijdag 12:00 uur mag iedereen hierover z'n zegje doen bij de baas en daarna zullen er mensen die dag voor het laatst zijn. Er zijn momenteel te veel mensen voor het werk dat voorhanden is. En wat je dan vaak ziet is dat het werk wat voorhanden is, langer duurt dan gebruikelijk.  Gelukkig ben ik de enige die met CAD programma's uit de voeten kan dus ik maak me geen echte grote zorgen maar toch.......

Dat de grote projecten uitblijven heeft o.a te maken met de aardbevingen en naschokken in Christchurch (CHCH). De naschokken blijven maar komen. Zo was er afgelopen zondagavond nog een 5.5 Dit geeft problemen met het verzekeren van nieuwe bouwprojecten. Er schijnt voor een langere periode, circa 6mnd, geen naschok van betekenis te moeten zijn geweest, max. 4.3 om de situatie weer als normaal te beschouwen en dus om te starten met de rebuild van CHCH.
Hier en daar horen we wel dat er gestart kan worden met een project omdat de sloopwerkzaamheden klaar zijn echter de nieuwe bouwvoorschriften zijn dat nog niet. De bouwvoorschriften worden momenteel herschreven met de ervaringen van de aardbevingen van CHCH er in verwerkt. Groot voordeel voor de toekomst, staalconstructies hebben het veel beter gedaan dan betonconstructies in de aardbevingen.
Een derde tegenwerkende factor is dat de bouwbedrijven die normaal actief zijn in CHCH nu nog steeds in onze regio actief blijven. Concurrentie die er voor de aardbevingen niet was. Ik denk dat deze concurrentie ook niet meer weg zal gaan. Dit is iets waar ze op m'n werk niet aan gewend zijn. Grappig om te zien. "it's going to be an other ballgame".

Nogmaals, ik maak me geen echte grote zorgen en vind veranderende marktomstandigheden wel leuk. Echter er zit wel een addertje voor ons onder het gras. Als voorwaarde voor het verlenen van onze permanente visum voor NZ, wil NZ immigration dat ik over enkele maanden schriftelijk aantoon dat ik minimaal 3 op een volgende maanden voor het bedrijf heb gewerkt waarop het permanente visum is afgegeven. Na deze 3 maanden mag ik overal in NZ werken waar ik wil. Wat ons part blijft dat in Dunedin want Dunedin bevalt SUPER! Maar ja, ik moet wel die 3 maanden vol maken en dat komt vast goed.

Groeten
Herman

Room 1, Jilles

Jilles zit op een full primary school wat inhoud dat hij t/m zijn 13e op deze school kan blijven en dan doorgaat naar de high school.
Kinderen zijn hier leerplichtig vanaf hun 5e jaar en leren meteen lezen en schrijven. Het schooljaar begint hier in februari en eindigt in december.
Jilles loopt dus een paar maanden achter met lezen en schrijven. In Nederland zou hij naar groep 3 gaan en leren lezen en schrijven. Zijn reactie "nou mam, dan moet ik dat dus even snel leren".


Hij zit op een gemengde school en hoeft geen uniform aan. Wel hebben wij een speciale zonnehoed moeten kopen i.v.m. de straling van de zon. De hoed bedekt zijn hoofd, nek en schouders.
Zijn dag begint om 8:45u en eindigt om 15:00u, hij eet lunch op school.


Bij mooi weer eten ze buiten.
De eerste week ging Jilles er helemaal voor, de tweede week was hij een dagje "ziek" en vond het een goed idee als alle kinderen Nederlands spraken. Hij wilde zijn bed niet uit omdat hij koude voeten had en werd stil op weg naar school. Kortom een terugval.

Jilles wordt geholpen door alles en iedereen. De juf geeft hem taalboeken mee naar huis, binnen school is iemand die Nederlandse ouders heeft en met hem leest en praat, Google vertaler wordt gebruikt en zijn juf heeft Nederlandse woorden opgeschreven zodat ze noodzakelijke dingen tegen hem kan zeggen. Thuis komt hij bij en krijgt wat extra liefde en aandacht. Zijn positieve karakter en de behoefte om met anderen te willen delen helpen hem enorm. Wat ook helemaal in zijn straatje is, is de ochtendgymnastiek, muziek en dans.
Week 4 zit er al bijna op en hij is niet meer stil, komt iets vlotter uit bed en kijkt uit naar de schooldag. Er worden veel leuke dingen gedaan en hij komt elke dag thuis met nieuwe Engelse woorden die hij vloeiend uitspreekt!


Ook hier zijn waarden en normen belangrijk en is de doelstelling dat elk kind zich ontplooit tot een prettige zelfstandige burger met eigenwaarde en respect voor zijn omgeving.
Kortom ook Jilles heeft zijn draai gevonden en zijn wij wederom blij en trots!

Room 18 artclass, Thijs

Thijs en Jilles hebben er bijna 4 weken school opzitten en hebben komende vrijdag "Springbreak" of te wel 2 weken voorjaarsvakantie!


Thijs zit op een gemengde school. Er zitten 9 jongens en 14 meiden in zijn klas en vanaf dag 1 voelt hij zich prettig op school. De taal is geen probleem, hij spreekt beter Engels dan wij dachten! Zijn school begint om 8:45 u en duurt tot 14:55u.

Op deze school is een uniform verplicht. Hij draagt een blauwe korte broek, grijze polo met schoollogo, blauwe kousen met 2 rode randen, zwarte schoenen en een rode fleece trui. Zijn sportkleding is een witte polo voorzien van schoollogo, een rode sportbroek en sportschoenen naar keuze.
Er waren voorheen ook lange broeken maar geen enkel kind trok deze aan dus zijn die uit het assortiment gehaald.
Het is verboden om iets anders aan te hebben, zelfs een regenjas heeft een voorschrift!
Voor de meiden zijn er rokken en witte kousen. Thijs zag er wel tegenop om een uniform aan te moeten maar met dit uniform heeft hij vrede. Volgend jaar heeft hij misschien geen uniform meer. Macandrew en Forbury School gaan fuseren en het uniform komt dan waarschijnlijk te vervallen. Hebben we toch mooi een leuk souvenir!


Het school gebouw is oud maar onderhouden, overal ligt vloerbedekking, de muren hangen vol met mooie werken van behandelde thema's en de docenten maken een ontspannen indruk. De kinderen zijn graag op school en gaan respectvol met elkaar om. Er wordt veel met waarden en normen gedaan d.m.v. thema's waarbij het accent ligt op motivatie,ontplooiing, stimulatie en eigenwaarde creëren bij elke leerling.
Er wordt ook veel aan sport gedaan. 's Middags doen de kinderen een afternoon programma wat inhoud dat ze een paar weken achter elkaar hout bewerken, koken, technische en scheikundige onderzoeken doen, muziek maken, tekenen, etc.


Thijs heeft een paar jongens in zijn klas zitten waarmee hij bevriend is en misschien wel afspreekt in de vakantie. Kortom wij hebben een blije zoon die goed integreert en ervoor gaat! Dit geeft ons als ouders een warm, blij, trots en bevestigend gevoel.


Intermediate school zijn 2 schooljaren voordat kinderen naar de highschool gaan. Naar wat ik zie,hoor en lees zijn het groep 7 en 8 van de Nederlandse basisschool. Nu begint Thijs aan zijn E.H.B.O (net gehad op De Ark) en uit zijn rekentest blijkt dat hij 2 jaar voor ligt. Ik heb het idee dat beide landen dezelfde stof hanteren maar dit anders verdelen over de schooljaren.


Kortom "Room 18 the artclass suits him well!"

Thijs, Jilles en hun school

Het is nu dinsdagochtend, 4 oktober, de was hangt, Muppet ( de kat van de vorige bewoner) ligt uiterst tevreden in de zon te slapen dus alle tijd om even wat te schrijven.

In Nederland hadden we ons al wat laten informeren over het schoolsysteem in Nieuw Zeeland. Het komt erop neer dat je naar school gaat in de zone waarbinnen je woont. Elke wijk heeft zijn eigen karakter met scholen voor bijna elke leeftijd.

Zo kwamen wij er achter dat we in de wijk Saint Clair wilden wonen omdat de scholen daar goed aangeschreven staan. Het is een wijk waar veel gezinnen wonen en waar de huizen, de mensen en hun omgeving er verzorgt uitzien. Op woensdag 7 september zijn we bij een intermediate school voor Thijs op gesprek geweest bij de principal (hoofd van de school) We zijn uiterst vriendelijk te woord gestaan en Thijs was van harte welkom op Macandrew Intermediate school. ( uniform verplicht)

We kregen ook een rondleiding door de school van een leerling die vrije tijd kleding aanhad.
Zij had iets gewonnen op school wat inhield dat ze 1 dag in eigen kleding naar school mocht! Het was ons nog niet opgevallen dat ze eigenlijk een uniform aan moest! Op maandag 12 september is Thijs op deze school begonnen en heeft het erg naar zijn zin.


Op 8 september zijn we naar een full primary school voor Jilles gaan kijken.
We zijn weer uiterst vriendelijk te woord gestaan door de principal. De school heeft ook veel ervaring met buitenlandse kinderen en zij denken dat Jilles met 2 a 3 maanden prima Engels spreekt. Jilles is ook op 12 september begonnen met school. Hij zit op full primary Saint Clair school.


Beide jongens zitten op een school die bij hen past en we kunnen lopend naar school!