Merry X mas

Hi All,

Wij willen jullie allemaal fijne feestdagen toe wensen en een gezond 2013!


We hebben zelfs een foto gevonden van afgelopen juni die wel bij deze boodschap past gezien onze meeste blog volgers van het noordelijk halfrond komen. De familie Hoedemaker in de sneeuw.

De foto's zijn genomen door Bert en Jorina tijdens onze wandeling naar de top van Mt Cargill. Dit was een mooie winterdag.

Morgen begint de bouwvak, ben er hard aan toe......Vorige week en deze week heb ik wat tijdelijk werk gedaan voor een kabelbedrijf die internet kabels in de grond legt in Dunedin. Ik mag de locatie van de kabels in het stratenplan inmeten en tekenen. Gewoon met meetlint, potlood en gum niet zeuren maar poetsen, kiwi style. Wel relax.

Het werk is al weer bijna klaar voor mij, de ploeg gaat hierna naar Christchurch waar de wederopbouw eindelijk op stoom begint te raken.

Maar eerst gaan we op vakantie.
We gaan naar Golden Bay aan de noordwest kant van het zuider eiland. Dan een paar dagen naar Christchurch en uit eindelijk een paar dagen camperen in Central Otago bij buren op bezoek.

Prettige feestdagen en tot 2013.

Herman

The Santa run

In Nieuw Zeeland word erg veel aan geld wervingen gedaan. De santa run is er een van.
Je betaald $28,00 om deel te nemen, je krijgt een Santa pak, dat trek je aan en na een startschot ga je rennen. Daarna krijg je een tas met reklame artikelen en een BBQ worstje. Er hadden 125 mensen mee gedaan dus dat is $3500,00, niet gek!
Dit geld gaat naar de lokale Canteen, een organisatie die zich inzet voor armoede onder kinderen/ gezinnen. Helaas is dat hier in Dunedin wel aan de orde. Zelf heb ik niet meegelopen maar 3 collega's wel en volgend jaar ga ik het zeker doen! Voor de start werd er eerst aan Zumba gedaan als warming up en daarna ging de rode horde aan het rennen! Kijk zelf maar.

De Kerstmanoptocht

Wij hebben al enige tijd onze, nep, kerstboom staan. Jilles heeft zich prima vermaakt met het zorgvuldig ophangen van de ballen en het plaatsen van de decoratie in de woonkamer. De winkels puilen uit van de kerst spullen, de brievenbus stroomt over van de folders en het aftellen naar Kerst is begonnen.
Voor mijn gevoel is het nog lang geen Kerst en ik ben benieuwd hoeveel jaar ik dat gevoel zal behouden. Volgens mij heeft dat aanpassen. Dus in korte broek naar de Kerstman optocht in de stad. Het deed me denken aan de bloemencorso in winkel. Prachtige praalwagens, men heeft een hoop werk verzet, veel toeloop in de stad, gezellig druk maar een Kerst optocht. Ik weet het niet, beslis zelf maar.

Sint en Piet

Tja, hoe leggen we dit nu weer uit! Heel kort 'mensen en netwerken".

 

 

Wij blijken niet de enige Nederlanders in Dunedin te zijn. Het aantal is groot genoeg, ongeveer 12 gezinnen, voor de Sint en Piet om toch even in Dunedin op vakantie te komen! Gelukkig heeft iedereen een e mail adres en is Piet er een van de communicatie! Vier december, 17:30u, zaal in North East Vally! Dus bepakt met eten en drinken zorgen dat we er op tijd waren! Het zaaltje liep vol met jong en oud en het Nederlands liet het en der toch wel wat te wensen over. Dat gebeurt er dus na een aantal jaar, wij zijn dus gewaarschuwd en jullie bij deze! Sint en Piet kwamen binnen onder gitaarspel en gezang van de volwassenen. He, Sint spreekt zowel Engels als Nederlands! Sint nam de tijd om over elk kind iets voor te lezen over het afgelopen jaar. Thijs lag in een deuk toen hij aan de beurt was en Jilles herkende zich totaal niet in wat er gezegd werd! Jilles wil door de weeks zijn bed niet uit om naar school te gaan maar op zaterdag staat, nee springt, hij zijn bed uit om naar zijn cricket wedstrijd te gaan. Verder noemen wij hem 'de toerist' hij kuiert en luiert door zijn dagprogramma heen en komt overal wel iets moois tegen! Pracht kind met een eigen zelfbeeld! Vol verlangen werd het cadeau geopend en beide waren blij met hun cadeau. Jilles een doos met verf, kon hij eindelijk thuis ook een piraat verven, en Thijs een waardebon zodat hij zelf iets kan kopen. Echter, deze zat gewikkeld in wc papier! Vreemd, op zijn verjaardag heeft hij een keer een paar wc papierrollen gehad zodat hij een mummie pak had en Thijs houdt nogal van grote kado's! Na Sint en Piet uitgezwaaid te hebben zijn we heerlijk gaan eten.  Pepernoten, gevulde speculaas, salade, sla, brood, enz. De kinderen konden fijn spelen en de ouders babbelen met elkaar. Na alles opgeruimd en afgewassen te hebben is iedereen moe en voldaan naar huis gekeerd. Oja, tot volgend jaar zei Sint....

Bezoek aan Thijs z'n schoolkamp

Thijs is deze week op schoolkamp. Afgelopen dinsdag zijn ze vertrokken naar Waikouaiti met twee klassen laatste jaar Intermediate. Dit is hun laatste schooljaar samen.
In Waikouaiti verblijven ze op een outdoor centrum en alle dagen zijn er outdoor activiteiten. Een van die activiteiten was een BBQ op donderdag avond waarbij de ouders uitgenodigd waren om erbij aanwezig te zijn. Dus wij gistermiddag in de auto en naar Waikouaiti, ongeveer een half uurtje rijden naar het noorden.
Het camp was leuk en de accommodatie was eenvoudig maar erg gezellig. Alle slaapzalen en toiletruimtes waren aan elkaar gebouwd in een grote cirkel waardoor er in het midden van het gebouw een windvrije open plek was waar ook alle deuren op uitkwamen. Zo is alles 's nachts goed te controleren......

Thijs vond het erg leuk om ons te zien maar ja je gaat natuurlijk niet meteen bij je ouders en kleinere broertje zitten. Wel moesten we meteen zijn mobieltje afgeven want die was in eerste instantie niet mee. Het was gezellig en gemoedelijk en de pubers waren duidelijk al enkele dagen " af gemat". Er was voldoende eten met de BBQ en toen wij dachten dat we weer naar huis moesten stond er een lerares op om allerlei " awards" en beloningen uit te delen met motivatie waarom. Beloningen als " grootste natuur liefhebber", Mooiste ochtend kapsel" en zo nog ongeveer een A4 tje vol. De award voor grootste natuur liefhebber ging naar een meisje die vanaf dag 1 liep te klagen dat er gras sprietjes tussen haar tenen zaten en dat na een strand bezoek overal zand zat.....

Maar tot onze verbazing won Thijs ook twee awards.
1) " Rise & shine Award" in de morgen, op tijd op, aangekleed, vrolijk humeur en zin in de nieuwe dag.
2)" Mister Evil Award" dit was een schok voor de begeleiders, ze kennen Thijs als een fijne prettige leerling, altijd anderen willen helpen, vrolijk " easy going" maar nu troffen ze een Thijs die " gna gna gna" dubbel lag van het lachen om leedvermaak van anderen bij opdrachten die mis gingen en hierbij het " slachtoffer" ook nog van het water in de sloot hielp.

 

 

 

Het was een geslaagde BBQ. Wij reden 's avonds weer naar Dunedin en Thijs komt vandaag weer thuis. Echter het mocht van hem nog wel een week langer duren.

Vissen in Twizel

De schoolvakantie van twee weken zit er weer bijna op. Het laatste termijn tot de kerst / grote zomervakantie begint morgen en is lekker kort. We gaan kamperen aan de noordkant van het zuider eiland in de zomervakantie en kijken daar naar uit. Maar voorlopig genieten we nog volop van onze laatste " Break" een langweekend naar Twizel.

In April zijn we ook al een keer naar Twizel geweest en hadden daar enorm genoten, rust, ruimte en veel vis. En omdat het maar een paar uurtjes rijden is van Dunedin vinden wij het een prima weekend bestemming. In de omgeving van Twizel zijn veel waterkrachtcentrales waardoor er ook veel grote meren zijn. Al die meren staan in verbinding met elkaar middels kanalen. En in die kanalen zitten zalmen en forellen. Het weer zat niet altijd mee maar we hadden zeker geen klagen over de zondag waarbij het vissen maar bijzaak was in verband met het prachtige uitzicht. Dit wilden we jullie niet ontnemen.



Jilles met de besneewde toppen van de Zuidelijke Alpen op de achtergrond

veel verkeer

links een " brown trout" en rechts een zalmpje, wel erg lekker totaal 3 trout en 2 zalm gevangen

Mt Cook was ons uitzicht bij het vissen, erg genieten van alles zo...

Groeten,

Herman

Mijn werkplek

 

 57 Kirkcaldy Street, straatzijde.

 

 De achterzijde/tuin

 

 

 De snoezelruimte.

 

 

Per vandaag zit mijn eerste werkweek erop! Deze is mij goed bevallen! Ik begin om 8:45u en stop om 16:15u, van maandag tot en met vrijdag. We werken met z'n drieën, Julie, Pat (Patricia) en ik, gedurende de hele dag. We runnen een dagbesteding locatie voor mensen met een geestelijke en lichamelijke beperking. In totaal maken 11 mensen gebruik van onze locatie al verschilt het wie er wanneer is. Wij halen een aantal mensen zelf op met onze bus vanaf hun woonhuis. Er wordt een persoon door haar ouders gebracht en er zijn mensen die gebruik maken van een taxiservice. Gedurende de dag ondernemen we van alles en dan bedoel ik ook echt van alles! Ik heb het geheel nog niet helemaal in mijn geheugen zitten omdat iedere cliënt wel iets doet en de taken onderling onder ons rouleren. We eten en drinken samen, luisteren naar muziek, spelen met de aanwezige materialen zoals hoepels,verf,stiften, verkleedkleren, snoezelen, enz.. We gaan er ook regelmatig op uit, naar een zaal voor dansen, gymnastiek, naar een pub om wat te drinken (frambozen cola), naar een andere pub om karaoke de doen. We doen mee aan een tuin competitie, we koken op vrijdag een lekkere lunch, er wordt gebakken, verjaardagen worden gevierd. Dit wordt samen gedaan met de cliënten. Voor sommige cliënten betekend het erbij staan in de rolstoel en een ander kan actief helpen. Daarnaast zijn er ook medische aandachtspunten om rekening mee te houden. Kortom ik zit er prima op mijn plek!

Besluit genomen

Na een heel kort familie beraad is er besloten om in Dunedin te blijven.
Nu Marcella een fulltime baan heeft kunnen we in Dunedin blijven en dat is wat we eigenlijk allemaal graag willen. Ik heb de baan in Auckland afgebeld. Marcella heeft inmiddels haar contract getekend en begint volgende week woensdag. Het huishouden gaat door mij worden ingevuld evenals het golfen, vissen, zonnen, cricket training....... Na de zomer kijken we wel of het ons bevalt maar daar hebben we alle vertrouwen in.

Vandaag heb ik les gehad in stofzuigen, bonte was, witte was, afwas,
Marcella heeft een foto gemaakt maar die mag van mij niet op faceboek.

Weer spreuken

" Maart roert met z'n staart". " April doet wat zij wil".
Maar het is hier September en het weer is hier nu net zo gril.

Afgelopen maandagavond kwam ik terug vanuit Auckland. Dat is net geen twee uurtjes vliegen en normaal gesproken een mooie vlucht omdat je geheel langs de Zuidelijke Alpen vliegt met mooie besneeuwde bergtoppen. Vorige week was het voorjaar fantastisch begonnen met temperaturen tot 21 graden in Dunedin. Korte broek aan, zonnebrand op en heerlijk een uurtje in de zon een boekje lezen. Zelfs 's avonds was het nog aangenaam genoeg om in m'n korte broek de hond uit te laten. Maar zondagavond tijdens m'n vlucht kwam daar abrupt een einde aan.
Vanuit het vliegtuig zag je alleen maar een zwaar grijs tot zwart wolkendek en eenmaal boven het zuider eiland begon het een kermis attractie te worden.
 " veel kuilen in de lucht". De wind was gedraaid en kwam nu rechtstreeks van de pool en was erg hard. De landing werd een uitdaging. Kinderen huilen, mensen gillen, vlak boven de grond maken we nog een val waardoor we eerst op het rechterwiel landen naar rechts zwenken, hevige correctie van de piloten waardoor we alleen op het neuswiel landen en ik het vliegtuig als een wokkel zie en uiteindelijk via het rechterwiel, linkerwiel en opnieuw het neuswiel normaal over de baan rollen. En dat gaat zo snel allemaal dat je niet kan nadenken over wat er nu eigenlijk gebeurt. Marcella, Thijs en Jilles haalden me op en vertelde mij dat de landing niet een fraai gezicht was geweest. Maar ik was weer lekker thuis.

De poolwind bracht echter nog een staartje winter voor de maandag en de sneeuwgrens lag tot ongeveer 150 tot 200mtr. Dat betekend dat bijna alle woonwijken van Dunedin in de sneeuw zitten. Onze heuvel was net vrij. Echter een paar kilometer ten zuiden van Dunedin was alles winterwonderland. Kalfjes en lammetjes worden nu volop geboren en de meeste in de wei. Boeren hadden alle hulp nodig gisteren om elk pasgeboren dier in de wei meteen naar een stal te brengen. Op sommige plekken is 20cm sneeuw gevallen. In de bergen nog veel meer. Het ski seizoen kan nog 4 weken langer doorgaan. Dat betekent nog een paar duizend meer Australiërs die komen skiën. En op de terugvlucht een vliegtuig vol Nieuw Zeelanders die een weekje de kou ontvluchten en warmte in Australië opzoeken. Maar koud is het niet meer, de zon schijnt en ik heb de korte broek weer aan. Koud was het gisteren.

Groeten

Herman

Marcella heeft een baan

Marcella heeft een baan in Dunedin als medewerker dagbesteding bij een landelijk orgaan voor mensen met een lichamelijke en verstandelijke handicap. Terug in het oude vak en dat is geweldig nieuws.
Echter er ligt voor mij ook een baan in het verschiet maar dan moeten we wel verhuizen naar Auckland. Wat gaan we nu doen?

Dunedin is een fantastische plaats en we wonen er met heel veel plezier. De positie in Auckland is ook niet mis en geeft veel mogelijkheden. Vanavond maar eens familie beraad.

Groeten

Herman

Alweer 1 jaar

Het is alweer een jaar geleden dat wij in Dunedin zijn aangekomen en ons leven een andere wending hebben gegeven. En er is geen (grijze) haar op m'n hoofd die daar spijt van heeft. Wat een fantastisch jaar is het geweest waarin een heleboel zaken goed zijn gegaan, waarin enkele zaken compleet fout zijn gegaan maar vooral wat een enorm fijne gezinstijd. Heerlijk om daar het afgelopen jaar een veel meer aanwezige onderdeel van te zijn.

Emigreren is voor veel mensen iets van heel lang geleden,vroeger en niet iedereen begrijpt waarom je zoiets doet. " je hebt het hier toch goed wat moet je daar nou doen?". Er is echter zoveel meer en emigreren is niet iets van het verleden en de beweegreden om zoiets te doen al helemaal niet meer. Marcella heeft er een mooi stukje over geschreven op dit blog en veel warme reacties gehad.

Veel contacten met familie en vrienden zijn nog net zo warm als dat ze waren zoniet warmer geworden en nieuwe vrienden zijn er bij gekomen. Vrienden die ons kwamen opzoeken en vrienden die nog sparen omdat ze willen zien en ervaren waar wij nu wonen.

Dunedin, een stad waar we gingen wonen omdat ik er een baan had en waar we nu eigenlijk niet meer weg willen. Laat ik maar zeggen dat we ons het beste voelen " als we de kerktoren maar zien".
Jilles vond in het begin dat iedereen maar Nederlands moest praten op school nu verteld hij in het Engels wat ze op school gedaan hebben. Thijs verheugt zich op de highschool volgend school jaar. Een jongensschool met 800 jongens in uniform. Op de voorlichting avond enkele weken geleden had ik echt het idee dat ik in een BBC programma zat. " Building man for live" is het credo en dat gaat dan 5 jaar lang van 9 uur 's morgens tot 3 uur 's middags. Theorie, praktijk, trips en sport. Ik ben benieuwd.

En dat is hoe we er nog steeds in staan. We zijn nog steeds erg benieuwd naar wat er op ons pad komt en er is nog steeds een heleboel te ontdekken. De winter is over, alleen juni was echt koud, de korte broek is al aan geweest en de lijst van activiteiten is lang. We houden jullie op de hoogte.

groeten

Herman

Olympische spelen, Edgar Centrum Dunedin

Op de scholen van de jongens wordt veel tijd besteed aan de olympische spelen. Bij Thijs op school vonden ze het tijd om de daad bij het woord te voegen. Afgelopen woensdag was het zo ver. Ouders waren uitgenodigd om aan te moedigen van 11:30u tot 12:30u in het Edgar Centrum.

Dit sport centrum was vroeger een opslag loods voor de wol van de schapen. Door de jaren heen maken de schapen plaats voor koeien en is de loods overbodig. Echter met enorme financiële middelen van meneer Edgar en de gemeente Dunedin is het omgevormd tot een sport en evenementen centrum. De grootste van het zuidelijk halfrond. Er liggen dus gewoon 21 tennisbanen in, kleedkamers, kantine, zalen, etc.. Groot genoeg voor de leerlingen van Bathgate Park School om 10 Olympische spelen in groepsverband uit te oefenen.

Wij waren een van de weinige ouders die ( alle tijd ) hebben om Thijs aan te moedigen. Vol trots droeg ik mijn oranje hoed al vonden zoon lief en man lief het minder geslaagd! Jammer dan. De foto's geven een kleine indruk van " de Spelen".

Bunny shooting (2)

In het vorige bericht over het jagen op konijnen heb ik omschreven hoe we te werk gaan. Echter in het filmpje hieronder op youtube kan het allemaal zien. Het filmpje is afgelopen zaterdag gemaakt door Howard de eigenaar van de hond. Hij gebruikt het voor training van de hond i.v.m. wedstrijden. Maar voor ons kan je mooi zien hoe het landschap eruit ziet en hoe we te werk gaan. Ik ben " co starring" in de blauwe jas met de oranje rugzak aan de linkerkant van het scherm. Het konijn springt ongeveer drie meter voor me neus tussen de rotsen vandaan en wordt door m'n medejager Ludwig geraakt. Het beste zie je het in de slow motion. Veel kijk plezier.

 http://www.youtube.com/watch?v=EhgtddYujUY&feature=plcp

Groeten

Herman

bunny shooting

Regelmatig kom ik in de lokale vis- en jacht winkel om wat spullen te kopen voor het vissen. De manager, Howard, kent mijn gezicht en maakt meestal even een praatje. Dit keer kwam het gesprek op konijnen schieten, het barst hier van de konijnen en de meeste boeren zijn ze liever kwijt dan rijk. Toen ik hem vertelde dat het wel heel lang geleden was, zo ongeveer 30 jaar in de duinen van Vlieland, nodigde hij mij uit om op een zaterdagmiddag een keer mee te gaan. Dat leek mij wel wat dus meteen een afspraak gemaakt.

Afgelopen zaterdagmiddag vertrokken we met drie man en twee honden om konijnen te jagen. "Bunny shooting" noemen ze dat hier. We gingen jagen op het terrein van een grote boerderij, station, in de heuvels voor Middelmarch in Otago. Deze boerderij heeft heel veel grasland voor z'n 4500 schapen en ik weet niet hoeveel koeien. We hebben een rondje gelopen van 3,5 uur en hebben misschien net de helft gehad. Alhoewel het een soort grasland is, de onderkant is rots en in de laagste delen van het land lopen kleine stroompjes en beekjes. Het is absoluut geen vlak weiland.

Als toeschouwer liep ik achter een van de schutters. De hond werkte op handgebaren en fluittonen het terrein af tussen de schutters in. Op deze manier jaagde de hond de konijnen uit hun schuilplaats en konden ze geschoten worden door de schutters. Dit moest echter wel snel gebeuren en altijd in de loop van het konijn. Dat dit niet eenvoudig was bleek toen ik het 2e deel van de jacht een jachtgeweer in m'n handen kreeg en het zelf mocht proberen.

En dit is het gedeelte van de jacht wat echt geweldig was. Je loopt met een dubble loops jachtgeweer van 3kg over ongelijk ruw terrein en kijkt alleen maar naar de drijfhond. Je weet dat er een konijn zit maar weet niet waar hij tevoorschijn zal komen en dan....zoef daar gaat ie. In een beweging het geweer aan je schouder, de safepin er af en de trekker overhalen. Geweldig. Vervolgens zie je de schot hagel tegen de rosten ketsen en weet je dat je gemist hebt. Maar.........na nog twee keer missen was het de vierde keer raak, yes!
My first bunny!

Ik had een prachtige zaterdagmiddag, heb zondag de konijnen gevild en ben op internet wezen kijken naar jachtgeweren, type, prijs, gewicht,model.....
Marcella is alleen nog niet overtuigd, maar dat komt wel als ze vanavond het eerste van twee konijntjes heeft gegeten met gestoofde rode peertjes.

Jilles heeft er nu al zin in

Groeten

Herman

Midwinter carnival

Op zondag 24 juni werd in het centrum van Dunedin het jaarlijkse midwinter carnival gehouden. Eigenlijk zou het de dag ervoor plaats vinden. Het was die zaterdag de hele dag mooi weer maar om 16:00 uur begon het te regenen en dat is tot in de nacht zo gebleven! En ja, in de regen kun je niet met lantaarns lopen. In Nederland loopt men altijd met lantaarns in de regen en dan zingen ze ook nog bij! Dus op zondag met ons zessen de stad in. Onze vriendin Michelle met zoon Reef (2jaar), Marylinn (oma), Archie (9 jaar), Thijs, Jilles en ik (Marcella). De Octagon zag er gezellig druk uit. Er speelde een band op een podium, er waren kramen met eten en drinken, er hingen lampjes in de bomen en er waren veel mensen. Om het wachten te verzachten kochten Thijs en Jilles een wafel met slagroom en chocoladesaus. Deze mogen ze ook altijd op de markt kopen. Zo werken wij aan onze eigen en nieuwe tradities. We wisten totaal niet wat we moesten verwachten van een optocht met lantaarns. Nou, het was prachtig! Grote, papieren lantaarns is mooie vormen verlicht met echte kaarsjes! Een grote sneeuwvlok, een eenhoorn, sneeuwmannen, piramides, vlinders, bloemen echt mooi. Voorop liep een Maori in tenue en toen ik hem zag deed ik de rits van mijn jas wat meer omhoog en stopte mijn handen dieper in mijn zakken. De kledij van de Maori bevatten nooit veel kleding... Hij deed de Manawa Kapahaka gevolg door een groep die de Koru Dance deed, daarachter de Song Bong drummers, de Tree people ( zij hielden met z'n drieën een enorme boom lantaarn vast), Jack Frost, Winter Queen & Attendants, The Frozen Dolls, de Wassa Wassa drummers ( klinkt erg opzwepend) Warrington school Drummers, Snow Drop Stiltwalkers en de Snowflake Stiltwalkers. de optocht kwam twee keer voorbij en toen ze goed uit het zicht waren werd er vanaf een gebouw vuurwerk afgestoken. Kortom een prachtig uur gehad.

Dan komt al gauw de vraag wat vieren ze eigenlijk? Dit heb ik kunnen vinden op hun website. www.midwintercarnival.co.nz . Het is de viering van de langste nacht en het begin van de winter in Dunedin. Deze kleine vereniging doet dit sinds 1997 met lokale artiesten. De bedoeling is om bekendheid te verkrijgen voor de lokale artiesten en om de mensen zelf creatief te maken. Een paar weken van te voren worden er workshops gegeven en kun je dus zelf met je kind een lantaarn maken en mee lopen. Wie weet doe ik volgend jaar mee met Jilles!