Haardhout in de zomer

Waar denkt men als eerste aan in de zomer hier?.... Jawel aan voldoende haardhout voor de winter! De eerste drie maanden hadden wij op twee manieren gratis haardhout. De eerste partij was geleverd door onze verhuurder, maar die zit nu in Hongkong. De tweede partij was een mooie partij vloerdelen die ik achter in de auto had gegooid. Er werd verderop een huis verbouwd met een bord in de tuin "gratis haardhout". De vloer van het huis zat vol met hout torren. Dit hout werd keurig in stukken gezaagd en in de tuin gelegd. Maar het is op dus op de website "Trade Me", Kiwi marktplaats, op zoek naar nieuw haardhout. Gevonden, 6,5m3 voor $275. Gemiddeld betaal je hier $60 voor 1m3 hout. Nu had ik hout voor $45 per m3. Dit werd keurig gebracht op vrijdagmorgen voor de Kerstdagen met de mededeling "happy burnings". Daar ligt het danen  nu...........

Eerst alles gestapeld tegen de muur waar Jilles voor zit,de oprit moet toch vrij zijn voor de auto's. Toen een geschikte plek gezocht om het huis. Het hout moet namelijk van de grond liggen en makkelijk bereikbaar. Dus naast de lage schutting hebben Herman en Jilles een "vloertje"gemaakt en hebben we al het hout met ons vieren daarop gestapeld. De eerste keer warmte van dit hout.Ziet er keurig uit toch?
Nu kan het drogen door de wind en hoeft het allen nog maar in stukken gehakt te worden en de open haard in. Of het 6,5 m3 is weet ik niet, hoelang we er mee doen weet ik ook niet of het goed droogt is ook nog onbekend!
Wel weet ik dat we er voldoende warmte van hebben en gaan krijgen!
Wij gaan voor een "happy burning"!

Christchurch

We willen  een kort berichtje maken over de bevingen in Christchurch. Zoals alle bevingen, je verwacht ze niet maar deze komt wel heel ongelegen. CHCH had sinds afgelopen juni niks bijzonders meer gehad boven 4.5 en gisteren zomaar weer een 5.8 en twee uur daarna 6.0 Op het nieuws zojuist melden ze dat de teller op 36 naschokken staat. Drie weken geleden waren er twee bevingen in zee tussen het Noorder eiland en het Zuider eiland. Deze bevingen waren diep en dat schijnt minder schade te geven. De bevingen gisteren waren 8 en 10km diep en dat is zo goed als aan de oppervlakte. Gelukkig zijn er alleen meldingen van gewonden en geen doden. Voor de rest is er veel schade wederom aan woningen doordat deze wegzakken in de grond. Ze zijn gebouwd op "drooggelegd land" . Ook is er  schade in winkels die allemaal vol kerst spullen liggen. En dan de drank afdelingen van de supermarkten, alles is uit de schappen getrild. De mensen in CHCH gaan een vervelende kerst tegemoet en vele vinden het nu wel genoeg. De rebuild ligt weer stil en volgens de premier is de grootste schade een de mentale schade. Voor een beeld van de materiële schade staat hieronder een link. ( De website "stuff" is te vergelijken met de Nederlandse website "nu.nl")

http://www.stuff.co.nz/national/christchurch-earthquake/photos/6184582/Christchurch-Earthquake-23-12


Merry X-mas

Herman

Visum Restrictie is verwijderd!

Goed nieuws, vandaag hebben we een nieuw visum in ons paspoort gekregen zonder restricties. Het vorige visum had de voorwaarden dat ik minimaal drie maanden voor m'n huidige baas moet werken. Dit was even spannend maar is gelukt. 

Economisch kent ook NZ een slecht jaar voor de bouw. Bovendien wil de rebuild van CHCH niet op stoom komen. Ik vind het moeilijk om hier een conclusie uit te trekken want ik ben er nog maar kort. De workload om goed te kunnen functioneren voor een bedrijf als Saunders Eng. is te weinig. Dit geeft wel wat spanning en onzekerheden op de werkvloer en heeft ook tot ontslagen geleid. In deze situatie ben ik gestart. Afgelopen weekend hebben we weer voor personeel geadverteerd, kraanmachinist, samensteller en lassers, geen enkele reactie. Voor mij stond het houden van deze baan voorop om de restrictie op ons visa verwijderd te krijgen. Dat is gelukt en nu gaan we eerst met bouwvakvakantie. Volgende week hebben we bouwvakkersbal. Ik ben benieuwd en ga maar niet met de auto naar het werk.....

Vandaag was ook de laatste schooldag voor Thijs en Jilles. Beide jongen hebben een prima rapport en gaan door naar de volgende klas, er is geen aanleiding om het afgelopen schooljaar nog eens helemaal over te doen. Dit laatste is nog een keer geweldig nieuws vandaag.

Merry X-Mas

Herman

Weekendje Queenstown

De tijd vliegt. Na de komst van onze container zijn we elk weekend wel bezig geweest met het inruimen van ons huis. Dit ging in overleg met de eigenaar van het huis die elk weekend met een klein vrachtwagentje zijn eigen huisraad kwam halen, dit werkte prima. Inmiddels is hij vertrokken naar Hongkong om daar college te geven op een universiteit. We zien wel wanneer en of hij weer terug komt. Kortom, veel te druk bezig voor NZ standaard en tijd voor een weekendje outdoor in Queenstown.

Queenstown is een toeristenplaats aan het meer Wakatipu en staat bekent om al z'n extreme outdoor sporten. Bungi jumpen, Downhillen, raften, river body boarden noem maar op, het kan allemaal in Queenstown. Wij hebben  van het stadje en de omgeving genoten. Het weer was goed en het is er een paar graden warmer dan in Dunedin. Heerlijk ontbijt adresje in de zon gevonden een 's avond zalig uit eten geweest. De omgeving is prachtig en we zijn langs de hele oost oever van noord naar zuid gereden. Aan de west oever loopt geen weg vandaar alleen de oost oever. Dit is een volle dagtrip. De weg aan de noordzijde van het meer is onverhard en hoofdzakelijk van grind. Hier begint de "routeburn track", een wandelpad die in de top tien van werelds mooiste wandelingen staat. We hebben het begin gelopen en ik neem aan dat het verderop mooier is dan het begin om in die lijst te komen. Wellicht gaan we het in de toekomst wel een keer lopen. 
Langs het meer zijn we enkele keren gestopt om bij kleine strandje te vissen op zalm of forel. Helaas hebben we niks gevangen maar dat heeft de pret niet kunnen drukken.

Het begin van de "Routeburn track"

Aan de noordkant van Lake Wakatipu staat in "the middle of nowhere" de Kinloch lodge,een prachtige setting.

container met onze spullen

Vorige week zijn onze spullen aangekomen. Heerlijk om je eigen spullen weer te hebben maar ook best raar om nu hier op je bank tv te kijken en aan je vertrouwde eettafel over de oceaan te turen.

Donderdag 3 november jl. was de verwachte aankomst datum van onze container per boot. De container konden we volgen op de site van Mearsk. Zodoende wisten we dat hij op schema lag en op tijd via Singapore naar Dunedin zou komen. Marcella heeft tijdens haar wandeling naar Mt Cargill de boot zien aankomen. ( die donkere streep op de foto hieronder)

Na aankomst van de container wilde de "M.A.F" enkele van onze spullen controleren. De M.A.F is het ministerie van agricultuur en bos. Ze zijn verantwoordelijk voor de flora en fauna en controleren of onze spullen "schoon genoeg"zijn voor Nieuw Zealand. De kinderfietsen, tuingereedschap, handgereedschap en bloempotten werden gecontroleerd. De container ging per trein naar het verhuisbedrijf hier in Dunedin. De gehele inhoud werd overgeladen in een truck. Tijdens het overladen werd de controle door de M.A.F. gedaan. Alles was in orde.
Dinsdag 8 november om 8:30 stond de truck voor de deur en om 11:30 stond alles in het huis. Tot zover hoefden wij niets te doen behalve dan controleren op schade. Twee lampjes hebben het niet gehaald maar over het algemeen zijn we dik tevreden. Ik kan iedereen onze verhuizer, Hazeleger uit Putten, dan ook aanbevelen!
Ik heb twee dagen 's middags vrij genomen voor het uitpakken en Thijs en Jilles mochten een dag vrij van school om ook te helpen. Met z'n vieren hebben we opnieuw ons meubilair en natuurlijk het speelgoed weer ontdekt. Aan het einde van de eerste dag konden we allemaal weer in ons eigen bed slapen en aan onze eigen eettafel eten. Voor twee dagen waren er looppaden door het huis met links en rechts gestapelde dozen. Inmiddels zijn de meeste dozen open en de inhoud opgeborgen. Nog steeds zijn er een 40-tal van de totaal 236 dozen waarvan de inhoud een plek moet krijgen. Dit zijn hoofdzakelijk "zolder" dozen. Ik denk dat we die maar lekker dicht laten. Wat moeten we hier met de ordner van 17 jaar NUON rekeningen van de A.Schelfhoutstraat.....

Groeten 
Herman

huiskamer vol

uitpakken!!!

Mount Cargill bewandeld

Mijn nieuwe vriendin vroeg of ik zin had om te wandelen op donderdagmorgen. De wandeling zal ongeveer drie uur duren zei ze. Lijkt me geweldig om de Dunedin Hills te bewandelen. Dus bepakt met drinken, eten, pet en een vest zijn we om 9:35uur begonnen met lopen. Haar hond was ook mee en die genoot zichtbaar. Laat ik eerst wat gegevens melden over deze berg. De vallei heet Bethunes Gully, de berg heet Mount Cargill. De route is 8,5 km lang en de klim is 580 meter hoog. De top ligt op 676 meter hoogte. Het eerste deel was een pad met houtsnippers en er stonden allemaal dennenbomen. Dit is georganiseerde bosbouw. De bomen worden "binnenkort" gekapt en verkocht als onder andere open haard hout. Hierna liepen we over een brug met daaronder een stroompje. Vanaf nu  groeiden er struiken en varens. De zon scheen tussen de bladeren door wat een magische groene kleur gaf. Het pad werd steiler en onze snelheid ging wat omlaag. Ondertussen hebben we over van alles en nog wat gesproken. Dit gaf wel eens wat hilarische versprekingen van mijn kant. Mijn Engels klinkt Engels/Amerikaans. Het Engels dat ze hier spreken is echt anders. De kiwi's spreken hier wat slordig, mompelen en korten woorden af. Goed opletten dus. Ondertussen is het gaan hagelen en hebben we onze vesten en petten op gedaan. Eenmaal boven geloofde ik bijna mijn eigen ogen niet!  Wat is dit mooi! Even genieten met een broodje en drinken. De hond werd ongeduldig, ze keek ons aan met een blik van "lady's kom op we gaan weer". Naar beneden ging makkelijker al voel je dit toch ook in je knieën en bovenbenen. We waren om 11:55uur weer bij de auto dus binnen 3 uren gelopen! Moe maar ontzettend voldaan reden we naar huis.

Mee voor thee

Op een schoolplein kom je aan veel informatie. Met het ene kun je meteen wat en het andere pas later.
De jongens en ikzelf waren gevraagd om afgelopen vrijdagmiddag na schooltijd mee te gaan voor thee.
Prima, leuk. Zo gezegd, zo gedaan. Er waren nog meer mensen gevraagd en er liepen een hoop kinderen rond in en om het huis. Aan de keukentafel hebben we onszelf voorgesteld en zijn we heerlijk aan de praat geraakt. Ondertussen kregen alle kinderen een worstje op een broodje met tomatenketchup en limonade.
Het werd gezellig aan de keukentafel en de kinderen hadden het ook naar hun zin. Ondertussen heb ik Herman een tekst bericht gestuurd met de vraag of hij ook nog kwam. Nee, hij ging eten koken en wenste ons veel plezier. Hij had even het huis voor zichzelf.  Ach ja, wij gingen toch ook zo naar huis.............
Na wat flessen wijn, bier en zakken chips werd het toch echt tijd om naar huis te gaan. Om 21:30u hielp ik Jilles met zijn schoolrugzak en liepen we naar huis. Rondom gelukkig met mijn nieuwe vriendschappen hebben we de jongens naar bed gebracht.Daarna ben ik zelf ook gaan slapen en kon nog net bedenken dat ik geen thee heb gezien!

Verjaardag in de zon

Al m'n hele leven ben ik in de herfstmaand oktober jarig. En al m'n hele leven vier ik m'n verjaardag dus binnenshuis. Echter oktober is in Nieuw Zeeland een voorjaar maand en nu konden we m'n verjaardag heerlijk buiten in de zon vieren. De cadeau's waren ook geheel in "New Zealand" stijl. Een groot vis fileermes en golfballen. Het geeft een goed beeld van mijn vrije tijd indeling, vissen, golfen, vissen, golfen, vissen, golfen...en van 8 tot half vijf werken. Maar m'n verjaardag viel dit jaar op een zaterdag en dus was ik vrij. In de afgelopen dagen waren er al enkele verjaardagkaarten binnen gekomen. Op de dag zelf kwam er nog een pakje, werd er veel geskyped, sms berichtjes ontvangen en veel emails in de inbox. Allemaal hartstikke bedankt, Leuk!

's Middags zijn we met het gezin naar het enige kasteel geweest wat Nieuw Zeeland rijk is, Larnach Castle. Eigenlijk is het geen kasteel omdat het pas eind 19 eeuw gebouwd is maar iedereen noemt het hier een kasteel. Het ligt op het schiereiland en het is echt prachtig. Het is als buitenhuis gebouwd door een locale ondernemer na de goudkoorts hier. De bouw heeft ongeveer 15 jaar geduurd, 3 jaar buitenkant en 12 jaar de binnenkant. Het is nog steeds privé bezit alleen nu van een andere familie. Deze laatste familie heeft het in 1967 als bouwval gekocht en is sindsdien aan het restaureren. Met ons entree geld kunnen ze weer wat doen. Mocht je in de buurt zijn, zeker de moeite waard voor een bezoek. Het was een prachtige verjaardag in de zon.

http://www.larnachcastle.co.nz/index.pasp

   

Weekend weg

Jawel, we waren toe aan een weekend weg. We hadden de behoefte om terug te gaan naar iets waar we 4 jaar geleden geweest zijn en als erg prettig hadden ervaren. Dit is de plaats Timaru, wat ruim 3 uur rijden ten noorden van Dunedin ligt. We verbleven in een klein vakantiehuisje op een camping in Timaru. op de heenreis hebben we niet veel kunnen zien omdat het regende en de bergen in de wolken zaten. Soms zag je niet waar de omgeving was, alleen maar een paar meter asfalt. gelukkig klaarde het op en toen we bij de Moeraki builders aankwamen was het weer wat beter. Deze grote steen formatie is oud en men denkt dat het vroeger fossielen of stukjes bot zijn geweest die door middel van mineralen zijn gegroeid tot wat ze nu zijn. door de erosie komen ze boven water, breken ze open en zie je een apart gekleurde structuur binnen in. Erg mooi! Hierna doorgereden naar onze camping, boodschappen gedaan en genoten van een rugby wedstrijd.

De volgende ochtend heerlijk gewandeld over het strand, wat gewinkeld en een restaurant gevonden om 's avonds te dineren. Even wat eten en op naar de golfbaan. Een prachtige baan in een woonwijk en leuk om mee te lopen. Alleen Thijs en Herman golfen, Jilles is een goede ballen zoeker en ik maak foto's van de omgeving. Helaas raken ze ook ballen kwijt, 1 in iemand zijn groentetuin en 1 in tijdelijk water. Dus, schoenen uit, broekspijpen omhoog en ik heb 4 ballen eruit gehaald, ja die ballen kosten ook geld en zo worden de verliezen beperkt! Moe en voldaan naar de camping en op naar het restaurant. De volgende dag hadden we zere benen van al het lopen en zijn we met de auto een stuk wezen rijden naar een meer en hebben genoten van het in de auto zitten en de omgeving. 's avonds gekeken naar een zenuwslopende rugby wedstrijd van de All Blacks tegen Frankrijk. We zijn dus wereldkampioen!!! De volgende ochtend optijd vertrokken, weer even een stop gemaakt bij de Moerakies en we hebben het pad weer gevonden naar de pinguïns! Bij de vuurtoren is een stuk grond omheind zodat de geeloog pinguïns rustig aan land kunnen komen, nesten maken enzovoorts. we zagen er geen alleen 20 zeeleeuwen. Na wat verder gelopen te zijn liepen we bijna 2 pinguïns op hun nest voorbij. Ze zijn wel 60 cm groot en prachtig om te zien. Uitermate tevreden zijn we naar huis gereden hebben onze spullen opgeruimd om de volgende dag te werken en naar school te gaan.

vis!

Eindelijk, onze eerste vis! Gisteravond gevangen en vanavond lekker eten. We hebben hem gevangen in het southern reservoir. Een betonnen meer waar ze 700 vissen in hebben gedaan. Dat zullen er nu vast minder zijn. De vis is een regenboogforel, op zijn Engels: rainbow trout. De vis is 39/40 centimeter en ik heb hem gevangen. Nou ja gevangen is misschien te veel gezegd. Ik zag hem springen dichtbij ons en ben snel heen gerend. Daar zag ik hem spartelen onder water. Hij was minder dan een meter uit de kant. Ik vroeg snel om het net. We hadden maar een kans, dachten we. We kwamen er toen achter dat hij al gevangen was maar toen was die lijn gebroken. Die lijn was vast komen te zitten achter een steen. Na een paar pogingen had papa hem binnen gekregen. Toen mocht ik hem met de knuppel doodknuppelen. Eenmaal thuis heeft papa hem schoongemaakt. We zijn nu weer wat lijn een haakje en een loodje rijker. Dat word smullen vanavond!
groeten

Thijs

Vestigings curve

In alle tasjes met papieren die Marcella op haar informatie middag vorige week mocht ontvangen vonden wij nog een leuk diagram. Het geeft de curve weer van de verschillende fases in het vestiging proces.
Volgens dit diagram doorloop je 5 fases in 24 maanden. Dus bij het lezen van onze blogs kun je wellicht herleiden in welke fase we dan ongeveer zullen zitten. Voorlopig is het fase 1; FUN

Om het hele diagram goed te kunnen zien, klik op de onderstaande link van immigration New Zealand.
settlement curve


Groeten

Herman

Informatie middag

Op donderdagmiddag 6 oktober heb ik deelgenomen aan een migranten oriëntatie tour. Dit was op uitnodiging van de afdeling migranten support van de  gemeente Dunedin.
Even kreeg ik een "huishoudbeurs gevoel" tasjes met gratis folders, mensen die blij mededelingen doen over de activiteit waarover zij presenteren en eten en drinken......
Voor deze gelegenheid was de Clarkson Room afgehuurd in het Regent Theater in het centrum van Dunedin. Het begon om 1:00 pm en al gauw was de zaal gevuld met een verscheidenheid aan mensen. Na een welkomstwoord van Fi Mckay, de organisator, was het de bedoeling dat een ieder zich voorstelde met zijn of haar naam, land van herkomst en hoelang men in Dunedin is. Dit varieerde erg onder de 30 aanwezigen. Er waren mensen uit Canada, Amerika, Spanje, Hongarije, Zwitserland, Frankrijk, Duitsland, Japan, Iran, Indië, Nieuw Zeeland ( na 30 jaar weer terug) en Nederland.
De ene was al 2,5 jaar in Nieuw Zeeland de ander 3 dagen. Het blijkt dat deze mensen gesetteld waren in Christchurch maar daar toch weggegaan zijn vanwege de naschokken. Zij beginnen dus weer opnieuw!
Er waren 20 genodigden die een presentatie van 2 minuten mochten houden over hun activiteit. Er was iemand van de bibliotheek, een advocaat, parken en recreatie, dating, burger hulp in nood (aardbevingen, overstromingen), openbaar vervoer, een makelaar voor koop- en huurhuizen, werk en inkomen, vrijwilligers werk, financiën en radio. Al met al erg interessant en gelukkig kregen we koffie/thee of jus de orange met koek en/of chocola. Dit nodigt uit tot een sanitaire bezoek en daarna stapten we in de bus. Er werd een gave route gereden door Dunedin. We zijn uitgestapt op een uitkijkpunt boven de stad en dat voelde werelds. Echt een super stad en ik voel me vereerd om hier te mogen wonen! Al die kansen en vooral mogelijkheden die voor het grijpen liggen! Gelukkig zat er in een van de tasjes een plattegrond van de stad met alle wetenswaardigheden erop die besproken en aangewezen zijn.
Blijft voor mij alleen nog over dat ik het moet zien terug te vinden, maar ik heb een Thijs als navigatiesysteem en die kan goed kaartlezen! Even na 5;00pm zat de tour erop en als aandenken kreeg een ieder een mooie sleutelhanger van de stad Dundedin. Dit namens de burgemeester. Zijn redenering is, nieuwe mensen hebben een nieuw huis, nieuwe sleutels dus een nieuwe sleutelhanger nodig. Als Nederlander vroeg ik er nog een want ja ik heb twee kinderen!

Realiteit

Via de email krijgen we veel vragen over hoe het met Herman op z'n werk gaat. Ik heb min of meer besloten om niet over m'n werk te bloggen maar zal soms een uitzondering maken, zoals nu.
Het gaat goed met mij op het werk maar ik ben gisteren wel met de realiteit geconfronteerd. Iedere werknemer heeft een schriftelijke memo ontvangen dat er door het uitblijven van grote projecten en dus werk het bedrijf zich genoodzaakt voelt om mensen te moeten laten gaan. Tot vrijdag 12:00 uur mag iedereen hierover z'n zegje doen bij de baas en daarna zullen er mensen die dag voor het laatst zijn. Er zijn momenteel te veel mensen voor het werk dat voorhanden is. En wat je dan vaak ziet is dat het werk wat voorhanden is, langer duurt dan gebruikelijk.  Gelukkig ben ik de enige die met CAD programma's uit de voeten kan dus ik maak me geen echte grote zorgen maar toch.......

Dat de grote projecten uitblijven heeft o.a te maken met de aardbevingen en naschokken in Christchurch (CHCH). De naschokken blijven maar komen. Zo was er afgelopen zondagavond nog een 5.5 Dit geeft problemen met het verzekeren van nieuwe bouwprojecten. Er schijnt voor een langere periode, circa 6mnd, geen naschok van betekenis te moeten zijn geweest, max. 4.3 om de situatie weer als normaal te beschouwen en dus om te starten met de rebuild van CHCH.
Hier en daar horen we wel dat er gestart kan worden met een project omdat de sloopwerkzaamheden klaar zijn echter de nieuwe bouwvoorschriften zijn dat nog niet. De bouwvoorschriften worden momenteel herschreven met de ervaringen van de aardbevingen van CHCH er in verwerkt. Groot voordeel voor de toekomst, staalconstructies hebben het veel beter gedaan dan betonconstructies in de aardbevingen.
Een derde tegenwerkende factor is dat de bouwbedrijven die normaal actief zijn in CHCH nu nog steeds in onze regio actief blijven. Concurrentie die er voor de aardbevingen niet was. Ik denk dat deze concurrentie ook niet meer weg zal gaan. Dit is iets waar ze op m'n werk niet aan gewend zijn. Grappig om te zien. "it's going to be an other ballgame".

Nogmaals, ik maak me geen echte grote zorgen en vind veranderende marktomstandigheden wel leuk. Echter er zit wel een addertje voor ons onder het gras. Als voorwaarde voor het verlenen van onze permanente visum voor NZ, wil NZ immigration dat ik over enkele maanden schriftelijk aantoon dat ik minimaal 3 op een volgende maanden voor het bedrijf heb gewerkt waarop het permanente visum is afgegeven. Na deze 3 maanden mag ik overal in NZ werken waar ik wil. Wat ons part blijft dat in Dunedin want Dunedin bevalt SUPER! Maar ja, ik moet wel die 3 maanden vol maken en dat komt vast goed.

Groeten
Herman

Room 1, Jilles

Jilles zit op een full primary school wat inhoud dat hij t/m zijn 13e op deze school kan blijven en dan doorgaat naar de high school.
Kinderen zijn hier leerplichtig vanaf hun 5e jaar en leren meteen lezen en schrijven. Het schooljaar begint hier in februari en eindigt in december.
Jilles loopt dus een paar maanden achter met lezen en schrijven. In Nederland zou hij naar groep 3 gaan en leren lezen en schrijven. Zijn reactie "nou mam, dan moet ik dat dus even snel leren".


Hij zit op een gemengde school en hoeft geen uniform aan. Wel hebben wij een speciale zonnehoed moeten kopen i.v.m. de straling van de zon. De hoed bedekt zijn hoofd, nek en schouders.
Zijn dag begint om 8:45u en eindigt om 15:00u, hij eet lunch op school.


Bij mooi weer eten ze buiten.
De eerste week ging Jilles er helemaal voor, de tweede week was hij een dagje "ziek" en vond het een goed idee als alle kinderen Nederlands spraken. Hij wilde zijn bed niet uit omdat hij koude voeten had en werd stil op weg naar school. Kortom een terugval.

Jilles wordt geholpen door alles en iedereen. De juf geeft hem taalboeken mee naar huis, binnen school is iemand die Nederlandse ouders heeft en met hem leest en praat, Google vertaler wordt gebruikt en zijn juf heeft Nederlandse woorden opgeschreven zodat ze noodzakelijke dingen tegen hem kan zeggen. Thuis komt hij bij en krijgt wat extra liefde en aandacht. Zijn positieve karakter en de behoefte om met anderen te willen delen helpen hem enorm. Wat ook helemaal in zijn straatje is, is de ochtendgymnastiek, muziek en dans.
Week 4 zit er al bijna op en hij is niet meer stil, komt iets vlotter uit bed en kijkt uit naar de schooldag. Er worden veel leuke dingen gedaan en hij komt elke dag thuis met nieuwe Engelse woorden die hij vloeiend uitspreekt!


Ook hier zijn waarden en normen belangrijk en is de doelstelling dat elk kind zich ontplooit tot een prettige zelfstandige burger met eigenwaarde en respect voor zijn omgeving.
Kortom ook Jilles heeft zijn draai gevonden en zijn wij wederom blij en trots!

Room 18 artclass, Thijs

Thijs en Jilles hebben er bijna 4 weken school opzitten en hebben komende vrijdag "Springbreak" of te wel 2 weken voorjaarsvakantie!


Thijs zit op een gemengde school. Er zitten 9 jongens en 14 meiden in zijn klas en vanaf dag 1 voelt hij zich prettig op school. De taal is geen probleem, hij spreekt beter Engels dan wij dachten! Zijn school begint om 8:45 u en duurt tot 14:55u.

Op deze school is een uniform verplicht. Hij draagt een blauwe korte broek, grijze polo met schoollogo, blauwe kousen met 2 rode randen, zwarte schoenen en een rode fleece trui. Zijn sportkleding is een witte polo voorzien van schoollogo, een rode sportbroek en sportschoenen naar keuze.
Er waren voorheen ook lange broeken maar geen enkel kind trok deze aan dus zijn die uit het assortiment gehaald.
Het is verboden om iets anders aan te hebben, zelfs een regenjas heeft een voorschrift!
Voor de meiden zijn er rokken en witte kousen. Thijs zag er wel tegenop om een uniform aan te moeten maar met dit uniform heeft hij vrede. Volgend jaar heeft hij misschien geen uniform meer. Macandrew en Forbury School gaan fuseren en het uniform komt dan waarschijnlijk te vervallen. Hebben we toch mooi een leuk souvenir!


Het school gebouw is oud maar onderhouden, overal ligt vloerbedekking, de muren hangen vol met mooie werken van behandelde thema's en de docenten maken een ontspannen indruk. De kinderen zijn graag op school en gaan respectvol met elkaar om. Er wordt veel met waarden en normen gedaan d.m.v. thema's waarbij het accent ligt op motivatie,ontplooiing, stimulatie en eigenwaarde creëren bij elke leerling.
Er wordt ook veel aan sport gedaan. 's Middags doen de kinderen een afternoon programma wat inhoud dat ze een paar weken achter elkaar hout bewerken, koken, technische en scheikundige onderzoeken doen, muziek maken, tekenen, etc.


Thijs heeft een paar jongens in zijn klas zitten waarmee hij bevriend is en misschien wel afspreekt in de vakantie. Kortom wij hebben een blije zoon die goed integreert en ervoor gaat! Dit geeft ons als ouders een warm, blij, trots en bevestigend gevoel.


Intermediate school zijn 2 schooljaren voordat kinderen naar de highschool gaan. Naar wat ik zie,hoor en lees zijn het groep 7 en 8 van de Nederlandse basisschool. Nu begint Thijs aan zijn E.H.B.O (net gehad op De Ark) en uit zijn rekentest blijkt dat hij 2 jaar voor ligt. Ik heb het idee dat beide landen dezelfde stof hanteren maar dit anders verdelen over de schooljaren.


Kortom "Room 18 the artclass suits him well!"

Thijs, Jilles en hun school

Het is nu dinsdagochtend, 4 oktober, de was hangt, Muppet ( de kat van de vorige bewoner) ligt uiterst tevreden in de zon te slapen dus alle tijd om even wat te schrijven.

In Nederland hadden we ons al wat laten informeren over het schoolsysteem in Nieuw Zeeland. Het komt erop neer dat je naar school gaat in de zone waarbinnen je woont. Elke wijk heeft zijn eigen karakter met scholen voor bijna elke leeftijd.

Zo kwamen wij er achter dat we in de wijk Saint Clair wilden wonen omdat de scholen daar goed aangeschreven staan. Het is een wijk waar veel gezinnen wonen en waar de huizen, de mensen en hun omgeving er verzorgt uitzien. Op woensdag 7 september zijn we bij een intermediate school voor Thijs op gesprek geweest bij de principal (hoofd van de school) We zijn uiterst vriendelijk te woord gestaan en Thijs was van harte welkom op Macandrew Intermediate school. ( uniform verplicht)

We kregen ook een rondleiding door de school van een leerling die vrije tijd kleding aanhad.
Zij had iets gewonnen op school wat inhield dat ze 1 dag in eigen kleding naar school mocht! Het was ons nog niet opgevallen dat ze eigenlijk een uniform aan moest! Op maandag 12 september is Thijs op deze school begonnen en heeft het erg naar zijn zin.


Op 8 september zijn we naar een full primary school voor Jilles gaan kijken.
We zijn weer uiterst vriendelijk te woord gestaan door de principal. De school heeft ook veel ervaring met buitenlandse kinderen en zij denken dat Jilles met 2 a 3 maanden prima Engels spreekt. Jilles is ook op 12 september begonnen met school. Hij zit op full primary Saint Clair school.


Beide jongens zitten op een school die bij hen past en we kunnen lopend naar school!

Golf

Al een poosje vraagt Thijs wanneer we eindelijk eens gaan golfen. Zoveel banen in de buurt en nog steeds niet een bal geslagen. Elke dag zien wij de 18holes "linksbaan" van Chisholm Park vanachter onze keukentafel. http://www.chisholmlinks.co.nz/

Omdat in NZ afgelopen weekend de klok een uur vooruit is gegaan voor de "daylight saving" blijft het 's avonds nu ook wat langer licht. Hoogste tijd om deze baan uit te proberen. Reserveren hoeft hier niet," begin maar wanneer je aan komt en heb vooral veel plezier."
De baan ligt naast de oceaan wat geweldige doorkijkjes en vergezichten geeft. Uiteindelijk brengt de baan je bij de rand van een 50meter hoge afgrond boven de oceaan waar de hele lengte van de baan langs loopt tot de hole. Dit was fantastisch. We hebben besloten dat we dit iedere week op donderdag gaan doen in plaats van voetballen op zaterdag.
Op 1 oktober begint ook nog het visseizoen met meteen een forel viswedstrijd waar Jilles en Thijs aan mee doen op zondagmorgen dus..... genoeg te doen.

Thijs op hole 9

Weer online

We zijn weer online. Er kan weer aan het blog worden gewerkt, er kunnen weer emails worden verstuurd en we zijn weer met skype in de lucht. Hier hebben we met enkele vrienden en familie afgelopen weekend al weer dankbaar gebruik van gemaakt. Dit werkt perfect.
Inmiddels wonen we nu een week op 20 Coney Hill Road in de wijk StClair en beginnen we ons hier wel thuis te voelen. Een huis staat halverwege de berg met een 160 graden vergezicht op de kustlijn van Dunedin. Dit is echt fantastisch. Bij het avondeten aan de keukentafel is het loten wie er op het mooiste uitzichtpunt mag zitten. Nu de jongens ook naar school gaan en ik naar m'n werk ben, wordt dit plekje het meest bezet door Marcella. Alhoewel, ze is veel op pad om onze basisbehoefte te organiseren. Een super manager. Neemt niet weg dat ze ondertussen wel mooie foto's maakt.

We huren het huis met meubels omdat onze meubels nog onderweg zijn. We verwachten de container met onze spullen ergens midden november van dit jaar. Tot die tijd maken we gebruik van alles wat de eigenaar in het huis heeft achtergelaten en dat is veel en overal. Wij waren dit keer zo klaar met opruimen om te kunnen verhuizen; een paar tassen, wat eten en twee auto's. No problem.

van 77 Manor Place naar 20 Coney Hill Road

Verhuizen

Jawel, morgen gaat het gebeuren we gaan verhuizen naar 20 Coney Hill road Dunedin 9012!
Dus weer inpakken en opruimen!
Voor de verandering was ik hier in een uurtje mee klaar.
Het gaat om 4 personen, 8 tassen,  twee auto's en een kartonnen doos met koelkast inhoud.

We hebben nog geen internetprovider voor bovenstaand adres dus we zijn off line tot?
Tevens heeft Dunedin verbindingsproblemen doordat alle mensen met wat voor apparaat dan ook op internet kunnen en dit dus ook doen.

Maf eigenlijk, zoveel mensen bij elkaar op straat en in het stadion voor de teamspirit en gedeelde saamhorigheid.
Om dit te kunnen delen en ervaren is internet nodig en dat raakt overbelast.
Wat een eenzaamheid eigenlijk in dit digitale tijdperk onder de mensen!

Nou ja, prima wij passen ons wel aan.
Verder is Herman begonnen met werken, zijn er bankrekeningen geopend en gaan de mannen maandag naar school!

Dus volgende week is deze dame niet eenzaam maar in gezelschap van een pinpas, een auto en vrije tijd!

Dus cheers

Marcella

Huis?

Alweer anderhalve week zitten we in onze tijdelijke huisvesting op 77 Manor Place. De tijd vliegt. Ondertussen kijken we naar huurwoningen voor een langere periode. En het lijkt erop dat we iets gevonden hebben. Zeker is het nog niet maar we willen jullie een "sneak preview"geven. Het is tegen de heuvel aan met uitzicht over de stad en de oceaan. Ook zijn er scholen voor Thijs en Jilles in de buurt. Ongeveer 12 min. lopen. Met de fiets kan Thijs ook echter de weg is erg stijl. En nu maar duimen dat we het rond krijgen.

20 Coney Hill Road ( nog geen post sturen!)

schuifdeuren vanuit de keuken naar het deck, uitzicht pacific

tourist

Momenteel kan je er niet omheen dat de Wereldkampioenschappen Rugby in Nieuw Zeeland zijn. Overal kom je dit tegen. Natuurlijk is het eigen team de beste, de All Blacks. Ook in Dunedin zijn enkele poule wedstrijden. Leuk voor de integratie dachten wij en informeerden naar 4 kaartjes voor de wedstrijd Wales vs Italie. Kosten tussen de NZ$400,-- en NZ$500,-- totaal. We kijken het wel op tv.
Afgelopen zondag was het centrum van Dunedin de plek waar iedereen naar toe ging i.v.m. de ontvangst van het rugby team uit Argentinië.Voor ons mooi de gelegenheid om de noordkant van de Otago Harbour te ontdekken, helemaal tot het einde. Een mooie rit met prachtige uitzichten. Nog even de toerist uithangen voordat ik eerdaags begin met werken.


van de noordzijde een kijk op de woonwijk Waverly



zuidzijde begin Otago Harbour



"The Mole" het uiterste puntje van de noordzijde van Otago Harbour, waar je heel ver weg de Albatrossen ziet broeden en waar tekstborden vragen om de Penguins met rust te laten. Dat was geen probleem, ze waren er niet.

eerste week ervaringen

Beste verweggers!

We zijn inmiddels een week uit Nederland weg en hier volop bezig om onze basisbehoeften te realiseren en dat is leuk om te doen.
Inmiddels heb ik een gekregen boek uit waarvan de titel "Ik mis alleen de HEMA" is. Het zijn verhalen van mensen die geëmigreerd zijn naar landen over de wereld en ieder verhaal is uniek net als elk persoon.
Er staat een mooie tekst in die ik graag citeer omdat die mijn idee goed weergeeft over onze emigratie.
"De moderne emigrant is een transmigrant. hij vestigt zich in een land, maar voelt zich in verschillende landen thuis en houdt altijd de optie open dat hij terug kan. Hij heeft een sociale binding met een internationale gemeenschap, is ondernemend en avontuurlijk".
Mooi he?

Het voelt nog als vakantie omdat je geen vanzelfsprekendheid en bekendheid hebt en niet woont met je eigen spullen.
Inmiddels zijn we actief opzoek naar een huis om te huren en daarin vallen mij een paar dingen op.
Zelden zie je dubbel glas, centrale verwarming, een ruime, vlakke tuin of grote kamers.
Zoals jullie allemaal op funda hebben kunnen zien zijn onze meubelen groot en had ik een Boretti gasfornuis.
Nu heb ik een Simpson Jupiter elektrisch kooktoestel, twee tweezitter en 4 elektrische dekens, een mobile oliekachel op stroom en natte ramen!
Wel heb ik een super afwasmachine (jawel ik) het is een diepe la onder het aanrecht van Fischer&Paykel.
We blijven rondrijden over de steile straten en wijken van Dunedin en komen "ons"stekkie nog wel tegen.
Kortom rondom gelukkig in ons tijdelijke verblijf want het duurt nog wel even voor onze spullen er zijn.

Wat me ook is opgevallen is dat rugby spelers grote mensen zijn en dan bedoel ik ook groot!
We zaten bij een team in een propeller vliegtuig en al zittende opende een speler zijn boven bagage klep en pakte zijn tas eruit! Een paar dagen later zagen we dit team spelen op tv en onze "vliegtuiggenoten'waren goed in beeld.

Verder ervaren veel mensen de temperatuur verschillend, wij hebben onze dikke winterjas aan en de jongens hun muts op. Al winkelend kom je mensen tegen in korte broek met een sweatshirt aan en op teenslippers, of in onze ogen wat warmer gekleed maar op blote voeten. tevens is roze haar en veel tatoeages een must!

Cheers,
Marcella

We zijn er

We zijn in Dunedin in ons appartement en we zijn weer online. Op de momenten dat we horen te slapen, 's nachts, zijn we nog wel eens wakker maar verder gaat het erg goed met ons. Ook de reis hier naar toe is uitstekend verlopen. We waren er zelf eerder dan onze bagage, die kwam iets later.

Het vertrek op Schiphol was warm en hartelijk, iedereen die daar bij aanwezig was, bedankt en iedereen die nog een email, sms of kaartje gestuurd heeft, ook erg bedankt.

De vluchten gingen goed, van Amsterdam naar Singapore was lang maar comfortabel. Drie uur overstaptijd in Singapore is goed te doen en tijdens de vlucht van Singapore naar Auckland hebben we voor de helft geslapen. De volgende dag zijn we verder gevlogen naar Dunedin. Echter tijdens de korte overstap in Christchurch is onze bagage zoek geraakt. Nog dezelfde avond werd deze afgeleverd, hard nodig i.v.m. warmere kleren.

Vandaag zijn we erg actief geweest, rekeningen openen, huurhuizen uitzoeken en een internet kabel aanschaffen. Dit laatste geeft meteen dit resultaat.

Hieronder onze huidige huisvesting 77 Manorplace Dunedin unit 3.

Groeten

Jilles, Thijs, Marcella en Herman

Het schiet op...

De afgelopen weken is bijna elke dag anders geweest en we voelen nu echt dat we moeten gaan. De jongens hebben van veel vrienden en schoolmaatjes afscheid genomen aan het begin van de schoolvakantie. Dat is nu 4 weken geleden en de eerste komen bijna alweer terug. Tijd om te gaan.

 

Overmorgen staan om half acht de verhuizers op de stoep die denken twee dagen nodig te hebben. Morgenavond haal ik de stekker uit te computer en zijn we niet meer online vanuit de Schelfhoutstraat. Vanaf maandagavond verblijven we in een ander huis.

 

Dinsdag verder met inpakken, woensdag garages opruimen en naar de smurfenfilm, donderdag overdracht huis en garageboxen, vrijdag afscheid nemen van m'n ouders en 's middags naar het hilton op schiphol.

Zaterdag eindelijk vliegen.

Dit willen wij ook.....

Marcella en ik hebben al jaren reizen als hobby. Grote reizen, kleine reizen, verweg, dichtbij, eerst zonder kinderen en later met Thijs en Jilles.

Nieuw Zeeland was van december 2007 t/m januari 2008 een van onze bestemmingen. Een fantastisch mooi land met verreweg de mooiste natuur in variatie en extremen. "Hier mogen wonen zou toch fantastisch zijn!"

In de zomer van 2010 stond er een trip geplanned om alleen vrienden te bezoeken in Noord Amerika. Eerst naar New York, dan door naar Vancouver, camperen met Adam in Banff en uiteindelijk Edmonton en omgeving. Hier zouden we een bezoek brengen aan Marco en Joke die daar drie jaar geleden naar toe zijn verhuisd. Het was een geweldige reis. Vriendschappen werden weer opgepakt alsof de tijd had stil gestaan.

                         Thijs en Jilles bij Marco en Joke aan het houthakken voor het kampvuurBij Marco en Joke genoten we van de rust, ruimte en kalmte die de omgeving  op iedereen uitoefend. Dit hadden we al eens eerder meegemaakt en gevoeld. Die beleving bleeft na thuiskomst zo sterk hangen dat we beiden zoiets hadden als; " Dit willen we ook..........maar dan wel in Nieuw Zeeland."

Paspoorten!

Zojuist hebben we vier paspoorten met de resident visa erin ontvangen! 

Emigreren naar Nieuw Zeeland

Wij gaan emigreren van Schagen, Noord Holland naar Dunedin, Otaga in New Zealand. zie kaart

Marcella, Thijs, Jilles en ik ( Herman) zijn hier al bijna een jaar mee bezig en vandaag hebben we vernomen dat de paspoorten met visums erin vanuit NZ Immigration in Londen zijn opgestuurd naar de Schelfhoutstraat 10 in Schagen.

Voor nog een paar weken is dit ons verblijf en dan zijn we vertrokken. Om onze familie, vrienden en (ex)buren op de hoogte te houden van dit avontuur zijn we een blog begonnen. 

Iedereen die ons volgt, veel plezier!